Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας. 80 Χρόνια Αγώνες (1928-2008)

           Η Αρκαδία των εργατών

ΤΗΣ ΖΙΖΗΣ ΣΑΛΙΜΠΑ*
ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΙΩΑΝ. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ,
Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας. 80 Χρόνια Αγώνες (1928-2008),
έκδοση Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας, σελ. 500

Οι μελέτες για την ιστορία του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος συνεισφέρουν στη συγκρότηση και ερμηνεία των κοινωνικών και οικονομικών μηχανισμών του τόπου μας, με επίκεντρο τον κόσμο της εργασίας. Η έκδοση αυτή καταγράφει την ίδρυση και την εξέλιξη του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας, από το 1928 έως και το 2008, ενός θεσμού που είναι συνυφασμένος με την ιστορία και την εξέλιξη του συνδικαλιστικού κινήματος της περιοχής, τους αγώνες των εργαζoμένων για τη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών εργασίας, καλύτερων αμοιβών, καλύτερων συνθηκών ζωής και μεγαλύτερης ασφάλειας. Πρόκειται για μια μελέτη που στηρίζεται στην έρευνα και την ιστορική τεκμηρίωση, αφού ο συγγραφέας κατάφερε να διαρρήξει τη «σιωπή των πηγών», εμπόδιο που πολλές φορές στην κοινωνική ιστορία είναι μεγάλο, αν και όχι ανυπέρβλητο. Γιατί τα αρχεία έχουν καταστραφεί, ενώ άλλα έχουν απομακρυνθεί από τον χώρο παραγωγής τους, ή ακόμα γιατί οι φορείς τους είναι απρόθυμοι να δώσουν πληροφορίες για γεγονότα και καταστάσεις που δεν θέλουν να καταγραφούν στην ιστορική μνήμη του τόπου μας.
Ο συγγραφέας ανιχνεύει και παρακολουθεί, σχεδόν ημερολογιακά και ανά συνεδρίαση, τη δραστηριότητα του Εργατικού Κέντρου απευθείας από έγγραφα-τεκμήρια, ανατρέχοντας σε διαφορετικά αρχεία: όπως το ΕΛΙΑ για την περίοδο 1938-1971, το Αρχείο του Εργατικού Κέντρου για την περίοδο από το 1970 μέχρι σήμερα και το Αρχείο Ιστορίας των Συνδικάτων (ΑΡ.ΙΣΤΟ.Σ), προκειμένου να διερευνήσει όχι μόνο τις λειτουργίες και τις δραστηριότητες του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας αλλά και τη σχέση του με τον ανώτατο συνδικαλιστικό οργανισμό, την ΓΣΕΕ. Μια πλούσια πηγή πληροφοριών για τον αντίκτυπο των δραστηριοτήτων του Εργατικού Κέντρου στην τοπική κοινωνία αντλείται μέσα από τον Τύπο, από εφημερίδες που αντιπροσωπεύουν τις πολιτικές τάσεις της εποχής. Ενδεικτικό σημείο της θέλησης και της επιμονής του συγγραφέα για την τεκμηρίωση του έργου του αποτελεί η αξιοποίηση του προσωπικού αρχείου (έγγραφα και φωτογραφίες) των προέδρων του Εργατικού Κέντρου, Νικόλαου Κουτσουμπού (επί 22 συνεχή έτη, 1945-1967) και Κωνσταντίνου Κουτσουμπού (1971-1974), που κατείχε η κα Μιλένα Ηλιοπούλου, συγγενής του Κ. Κουτσουμπού εξ αίματος.
Το βιβλίο καλύπτει χρονικά όλες τις φάσεις ανάπτυξης και ωρίμανσης του Εργατικού Κέντρου: «ηρωική» εποχή 1928-1936, «φαιά» περίοδος του Μεταξά, κατοχική και εμφυλιοπολεμική εποχή (946-1949), εποχή της «ελεγχόμενης δημοκρατίας» της περιόδου 1950-1967. Ακολουθεί η περίοδος της δικτατορίας 1967-1974, την οποία μετά την «αποχουντοποίηση», στα 1974-1976, διαδέχθηκε η μακρά «μαρξιστική» περίοδος του Εργατικού Κέντρου, που διήρκεσε μέχρι το 1993. Από το 1993 και μετά, με κύρια την ευθύνη και τις κατευθύνσεις των συνδικαλιστικών παρατάξεων που αναφέρονται στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, το Εργατικό Κέντρο εισέρχεται στην παρούσα εποχή.
Προκειμένου να αποτιμηθεί η δράση και η λειτουργία του Εργατικού Κέντρου Τρίπολης και να σχολιασθούν όλες οι παράμετροι του συνδικαλιστικού κινήματος της Αρκαδίας, το βιβλίο κινείται σε τέσσερις άξονες. Ο πρώτος άξονας προσδιορίζει το χρόνο ίδρυσης του Εργατικού Κέντρου Τρίπολης και καταγράφει την ιστορία του, μέσα από τις αποφάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων και των Γενικών Συνελεύσεων, τα συνέδρια που κατά καιρούς διεξήγαγε, και την παρέμβασή του στην κοινωνική ζωής της Αρκαδίας. Επισημαίνεται ότι οι κατά καιρούς ηγεσίες του το οδήγησαν στην ανοιχτή εξάρτηση και στην υπαγωγή του στην προώθηση πολιτικών αναγκών παρά συνδικαλιστικών αιτημάτων. Εδώ, θα πρέπει να σταθούμε σε δύο θητείες προέδρων που σηματοδότησαν περισσότερο τη δράση του, με διαφορετικό τρόπο η καθεμιά, που προκαθορίζεται από τη διαφορετική ιδεολογία τους. Ο Νικόλαος Κουτσουμπός, πρόεδρος από το 1945 έως το 1967, συμβόλιζε τον «εργατοπατερικό συνδικαλισμό». Η λειτουργία του Εργατικού Κέντρου επί εποχής του υπόκεινται απολύτως στα προστάγματα της ΓΣΕΕ, η οποία σύμφωνα με τον καθηγητή Γ. Κουκουλέ, αποτελούσε ένα «ιδιότυπο εξάρτημα του κρατικού μηχανισμού», που αντανακλούσε την κυβερνητική πολιτική και ενσάρκωνε την προσπάθεια απόσπασης και οικειοποίησης ενός τμήματος του κρατικού μηχανισμού από την εργατική τάξη. Η προεδρία του Βαγγέλη Μπρούσκαρη, από το 1976 έως το 1991, και αυτή του Τάσου Παπαζαχαρία, μέχρι το 1993, εγκαινιάζουν μια πολιτική εξωστρέφειας του Εργατικού Κέντρου που ξεπερνούσε το τοπικό επίπεδο. Το Εργατικό Κέντρο οργανώνει και πρωτοστατεί σε εκδηλώσεις μαζικού πολιτικού χαρακτήρα, όπως ο εορτασμός στις 8 Μαρτίου της ημέρας της Γυναίκας, η Πορεία ειρήνης από την Κερασίτσα -τόπο καταγωγής του Γρηγόρη Λαμπράκη- στην Τρίπολη, ο εορτασμός της επετείου της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Εκδίδει ψηφίσματα υπέρ της εδραίωσης της ειρήνης στην περιοχή της Βαλκανικής και της εθνικής ανεξαρτησίας της Κύπρου. Τέλος, δίνει ένα δυναμικό παρόν στη Γένοβα τον Ιούλιο του 2001, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.
Στον πρώτο άξονα της μελέτης εντάσσονται, επίσης, οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων Αρκάδων για τη βελτίωση της θέσης τους. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του, το Εργατικό Κέντρο αγωνίζεται για τη δημιουργία και την εξασφάλιση θέσεων εργασίας, γιατί η Αρκαδία μαστίζεται από την αστυφιλία προς την Αθήνα και από την υπερωκεάνιο μετανάστευση. Είναι αξιοσημείωτες οι προσπάθειες που έκανε το Εργατικό Κέντρο, από τη δεκαετία του 1950, και οι παρεμβάσεις του προς την Κυβέρνηση, αλλά και μέσω των Αρκάδων βουλευτών, για τη δημιουργία βιομηχανικών μονάδων επεξεργασίας γεωργικών προϊόντων. Μια πολύτιμη πηγή άντλησης στοιχείων για τους μελετητές-ερευνητές της κοινωνικής ιστορίας του τόπου μας είναι οι ενέργειες και κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια των έργων για την κατασκευή του υδροηλεκτρικού σταθμού Λάδωνος, που ξεκίνησαν στα 1950, όπου οι συνθήκες εργασίας των εγχώριων εργατών ήσαν άθλιες, αλλά και άνισες σε σχέση με τους ξένους (Ιταλούς εργοδηγούς και Δωδεκανήσιους εργάτες). Το ίδιο ισχύει και για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στις επόμενες δεκαετίες, π.χ. στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη και στο κλωστοϋφαντήριο του Άστρους ΑΙΓΑΙΟΝ Α.Ε. Ιδιαίτερες αναφορές γίνονται στις ενέργειες για την απόκτηση μόνιμης στέγης του Εργατικού Κέντρου, στη δημιουργία τοπικών παραρτημάτων του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ και του Ελληνικού Ινστιτούτου για την Υγιεινή και την Ασφάλεια των Εργαζομένων.

Ο δεύτερος άξονας της μελέτης εστιάζεται στις προσπάθειες του Εργατικού Κέντρου και των σωματείων της δύναμής του, για την επίλυση ενός βασικού προβλήματος των εργατοϋπαλληλικών στρωμάτων: τη στέγαση, των συνήθως αθλίως στεγασμένων. Ο θεμέλιος λίθος της έναρξης των εργασιών για τη δημιουργία του πρώτου εργατικού συνοικισμού τέθηκε στα 1954 στην Τρίπολη. Αργότερα, στη δεκαετία του 1980, δημιουργήθηκαν εργατικοί οικισμοί στη Μεγαλόπολη και το Λεοντάρι, ενώ διεκδικούνται αντίστοιχοι στα Τρόπαια, το Άστρος και το Λεωνίδιο.
Ο τρίτος άξονας καταγράφει το ιστορικό της ίδρυσης του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων στην Τρίπολη, ως οργανισμού που παρέχει στους εργάτες και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συνταξιοδοτική κάλυψη.
Ο τέταρτος άξονας ανιχνεύει την πορεία του ελληνικού κράτους, ενώ παρακολουθεί και συσχετίζει τις ενέργειες της ΓΣΕΕ με τις αντίστοιχες ενέργειες του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας.
Τέλος, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στην άρτια επιμέλεια της έκδοσης, που βασίζεται στους όρους της επιστημονικής και αισθητικής δεοντολογίας.

Η έκδοση, που έχει καθαρά τεκμηριωτικό χαρακτήρα, θα αποτελέσει μια εργασία βάσης για τους ερευνητές της κοινωνικής ιστορίας και γενικότερα για τους κοινωνικούς επιστήμονες που θα θελήσουν να ιχνηλατήσουν νέα πεδία έρευνας, να αναλύσουν τα τεκμήρια και να αναζητήσουν νέα σημεία σύζευξης για τον οικονομικό και κοινωνικό μετασχηματισμό της Ελλάδας.

*Η Ζιζή Σαλίμπα είναι οικονομολόγος-ιστορικός
Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας. 80 Χρόνια Αγώνες (1928-2008),

*από την εφημερίδα "Η ΑΥΓΗ"
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=539590

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ:1960: ξενιτεύονταν οι εργάτες!!! 2010: ξενιτεύονται οι επιστήμονες!!!

Οι δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 είναι χαραγμένες στην μνήμη όλων των Ελλήνων, για τα δεινά και τις δυσκολίες που έζησαν. Ένα από αυτά τα άσχημα, ήταν η τεράστια μετανάστευση πολλών ελλήνων στο εξωτερικό. Αμερική, Αυστραλία, κλπ, ήταν οι προορισμοί. Οι προορισμοί των φτωχών, των ανέργων, των αδυνάτων της χώρας μας. Άδειασαν τα χωριά, χωρίστηκαν οι οικογένειες, χώρισαν οι αγαπημένοι, τα αδέρφια και αιτία ήταν η ανεργία, η φτώχεια και η αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.

Τα χρόνια πέρασαν και οι Έλληνες βρήκαν τον βηματισμό τους μέσα στην χώρα τους. Πλέον δεν υπάρχει σχεδόν οικογένεια που να μην σπουδάσει τα παιδιά της, και μάλιστα με μεγάλο κόστος (φροντιστήρια κλπ) που όσο περνάει ο καιρός αρχίζει από τις μικρότερες ηλικίες (δημοτικού, γυμνασίου). Πλέον, παντού οι Έλληνες επιστήμονες ξεχωρίζουν και διακρίνονται.

Πενήντα χρόνια μετά, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο κύμα μεταναστών, αλλά αυτοί την φορά, σειρά έχουν οι απόφοιτοι Πανεπιστημίων, οι άνθρωποι που έχουν λαμπρές σπουδές και δεν μπορούν στο εσωτερικό της χώρας να εργαστούν και αν θέλετε να ακριβολογήσουμε δεν δύναται να έχουν τις αμοιβές που πρέπει να έχουν, με βάση τις σπουδές τους και αυτά που ξέρουν και προσφέρουν.

Πενήντα χρόνια πριν, οι ξένες χώρες δέχθηκαν τους απόφοιτους ή μη του Δημοτικού, ως εργάτες στα εργοστάσια, τώρα θα υποδεχθούν τους απόφοιτους Πανεπιστημίων, τους κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων. Νέων ανθρώπων, που θα στερηθεί η Ελλάδα των επιστημονικών τους γνώσεων. Φεύγουν «καλά μυαλά» και αυτό σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία για την χώρα μας.

Βέβαια όλοι αναρωτιόμαστε, ποιος άραγε φταίει; Μήπως οι αιτίες είναι ίδιες με εκείνες των πριν πενήντα χρόνων; Μα τότε θα πούνε πολύ, προήρθαμε από πολέμους, από πολιτικές άσχημες καταστάσεις, κλπ. Τώρα όμως δεν συμβαίνουν τα ίδια; Μήπως όμως συμβαίνουν τα ίδια, αλλά με άλλη μορφή. Πλέον δεν προερχόμαστε από πόλεμο με όπλα, αλλά προερχόμαστε και βρισκόμαστε σε οικονομικό πόλεμο. Στην Ευρώπη που είμαστε μέλος στις αναπτυγμένες χώρες, δεν γίνονται πόλεμοι όπως παλαιότερα. Τώρα γίνονται οικονομικοί πόλεμοι, καθημερινοί που άλλοι τους καταλαβαίνουν πολύ και άλλοι λιγότερο ή και καθόλου. Το γιατί συμβαίνει αυτό, είναι εύκολο να το καταλάβουμε, διότι σε αυτόν τον πόλεμο κάποιοι είναι πολύ κερδισμένοι (άρα δεν κάνουν κουβέντα για πόλεμο) και οι περισσότεροι είναι χαμένοι (αυτοί τον καταλαβαίνουν για τα καλά).

Η μετανάστευση αποτελεί μονόδρομο για πολλούς συμπατριώτες μας, που σπούδασαν, που ειδικεύτηκαν στην επιστήμη τους, που είναι στελέχη επιχειρήσεων. Δυστυχώς, η χώρα μας δείχνει αδύνατη να τους κρατήσει. Έτσι η μετανάστευση των πενήντα χρόνων πίσω, με την τωρινή διαφαινόμενη μετανάστευση, μπορεί να έχουν διαφορετικές αιτίες ή όπως ανέφερα παραπάνω να έχουν διαφορά στο «είδος» των μεταναστών, έχουν όμως κοινό παρανομαστή: την απώλεια πολλών ανθρώπων που μπορούν να βοηθήσουν την πατρίδα μας. Και βέβαια και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν οι αιτίες (που ανέφερα παραπάνω) και οι αίτιοι. Στους αίτιους βέβαια, πρώτη θέση έχουν οι εκάστοτε «άρχοντες του τόπου» και οι αποφάσεις τους. Οι αποφάσεις τους, που βλέπουμε πως διαχρονικά μπορεί να αλλάζουν μορφή ή να παίρνονται υπό διαφορετικές συνθήκες (σήμερα άλλωστε έχουμε «πλήρη» δημοκρατία) αλλά πολλές φορές έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Και επειδή όπως λέει και ο λαός (και σοφά το λέει) «το ψάρι από την κεφαλή βρωμάει», πρέπει να αλλάξουν πολλά, από όλους, έτσι ώστε να σταματήσει η πορεία αυτή της χώρα μας…

Νικόλαος Δημ. Καβουρίνος

(γεννημένος στην Αυστραλία από Έλληνες μετανάστες)
Οικονομολόγος
* (Διευθύνων Σύμβουλος της Εταιρείας «NICK & ARGY RESIDENCE»
Εκδότης της τοπικής εφημερίδας «Τα Μαντάτα του Μπεζενίκου»
Ιδιοκτήτης και διαχειριστής της ιστοσελίδας www.vlaxerna.gr
Αντιπρόεδρος της αστικής Μη Κερδοσκοπικής εταιρείας «ΑΕΙ ΜΑΙΝΑΛΟΝ»)

**  ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ «ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ΤΗΝ 06-06-2010

"Η Γορτυνία" του Τάκη Χ. Κανδηλώρου

    Καρύταινα από τον πάνω Μαχαλά (2010)  -  Φωτογραφία: Πέτρος Σ. Αϊβαλής

Ιστορία από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ' ημάς

Τάκης Χ. Κανδηλώρου
Δρόμων, 2010
350 σελ.
ISBN 978-960-694-069-9,
Τιμή € 18,90
[Κυκλοφορεί]

O δεύτερος τόμος “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΡΚΑΔΙΑ” των συγγραφέων, Θανάση Κυριαζόπουλου και Κώστα Πανόπουλου

Πνευματική Αρκαδία...
Tόμος 2ος, Τρίπολη 2010
Σελίδες 956,  30,00 ευρώ

Η εφημερίδα “ΟΔΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ” στη σειρά των Τοπικών εκδόσεων της, κυκλοφόρησε  τον  δεύτερο τόμο “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΡΚΑΔΙΑ” των συγγραφέων, Θανάση Κυριαζόπουλου και Κώστα Πανόπουλου.
Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται ζώντες, κυρίως, πνευματικοί άνθρωποι, οι οποίοι κατάγονται από την Αρκαδία. Θα είναι ένας τόμος 800 - 900 περίπου σελίδων.
Στο πρώτο μέρος θα αναφέρονται επιστήμονες και συγγραφείς που διακρίνονται στην πνευματική ζωή του τόπου αλλά και του εξωτερικού, όπως οι Θ. Κωστάκης, Τάσος Γριτσόπουλος, Νίκος Μουτσόπουλος, Δημ. Ανδριόπουλος, Θανάσης Βαλτινός, Δ. Σταθόπουλος, Μιχ. Σταθόπουλος, Ι. Παπαδημητρίου, Χρ. Γιανναράς, Θ. Βαρέμης, Ηλ. Γυφτόπουλος, John Anton... και πολλοί άλλοι.

Στο δεύτερο μέρος θα περιλαμβάνονται Αρκάδες καλλιτέχνες, όπως Γιάννης Κούρος, Βρ. Τσούχλος, Μίμης Φωτόπουλος, Κ. Γαβράς, Στ. Τσιώλης, Νανά Μούσχουρη, Αντ. Γκλίνος, Απ. και Αρ. Γιαγιάννος, Ν. Τσούχλος... και άλλοι.

Στο τρίτο μέρος θα αναφέρονται Αρκάδες πολιτικοί, όπως Αν. Πετράκης, Δεληγιανναίοι, Κολοκοτρωναίοι, Ν. Μπακόπουλος, Αθ. Βαχλιώτης, Θεόδ. Τουρκοβασίλης, Παρ. Αυγερινός, Δημ. Αβραμόπουλος, Κ. Λαλιώτης, Δημ. Ρέππας, Παν. Παναγιωτόπουλος... και άλλοι.

Εκτός από τα βιογραφικά στοιχεία τους θα αναφέρονται τα έργα τους και δείγματα γραφής τους.

Καλοτάξιδο...

* από την εφημ:Οδός Αρκαδίας, Μάϊος 2010

Εκδήλωση για την παρουσίαση του δίτομου λευκώματος με τίτλο: «Αρκαδία, τόπος – Χρόνος – Άνθρωποι»

του Πέτρου Σαραντάκη

Ειδική εκδήλωση για την παρουσίαση του δίτομου λευκώματος με τίτλο: «Αρκαδία, τόπος – Χρόνος – Άνθρωποι» θα γίνει από τη ΤΕΔΚ-Α και τις εκδόσεις “Μίλητος”, αύριο Πέμπτη 20 Μαΐου στις 7:30 μ.μ. στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών.

Αρχίζει από σήμερα η χορήγηση δελτίων κοινωνικού τουρισμού

Ειδήσεις από Αρκαδία

Αρχίζει από σήμερα Τετάρτη 19 Μαϊου 2010 η χορήγηση των δελτίων κοινωνικού τουρισμού του Οργανισμού Εργατικής Εστίας Τρίπολης προς τους δικαιούχους των παροχών του, που απογράφησαν, για να συμμετάσχουν στο νέο πρόγραμμα έτους 2010.

Οι δικαιούχοι που το επώνυμό τους αρχίζει από Α θα παραλάβουν σήμερα τα δελτία τους.

(19/05/2010)

Ελλάδα: Λεία πολλών αρπακτικών

Ένα κείμενο του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΛΗΝΑΙΟΥ που πρέπει να πάει παντού! Ιδού το Νέο Έγκλημα! Να, γιατί θέλουν να βάλουν στο χέρι την Ελλάδα!


----------------------------------------  
Από τον κ. Στέφανο Ληναίο και το περιοδικό Ρεσάλτο

Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ





Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στο στόχαστρο του διεθνούς ιμπεριαλιστικού κανιβαλισμού γιατί συνθέτει πολύτιμα και σπάνια «υλικά»: Γρανιτένια ιστορικά βάθρα, συσσωρεύσεις αγωνιστικών παραδόσεων, ακατάλυτους πολιτισμικούς ιστούς, ισχυρότατες αρθρώσεις Ορθοδοξίας, καθώς και σπάνιο οικονομικό πλούτο.

Σχετικά με αυτόν τον οικονομικό πλούτο παραθέτουμε ένα αποκαλυπτικό κείμενο το οποίο πήραμε από τον «Αμέθυστο»:


"Nα γιατί θέλουν να βάλουν στο χέρι τη χώρα μας..."

"Χρυσός: Μπορεί να αποφέρει κρατικά έσοδα ύψους 500 εκατ. ευρώ ετησίως και να εξασφαλίσει πάνω από 7.000 θέσεις εργασίας.
Γεωθερμικά πεδία: Αν αξιοποιούνταν η ενέργεια που θα προέκυπτε, θα ισοδυναμούσε με 160.000 τόνους πετρελαίου ετησίως.
Πετρέλαιο: Ένα δισ. βαρέλια είναι τα πιθανά απολήψιμα αποθέματα αργού στο Βορειοανατολικό Αιγαίο.
Ουράνιο: 10.000 τόνοι στο υπέδαφος της Βόρειας Ελλάδας.
Να γιατί "διεκδικούν" οι Αλβανοί εθνικιστές την Ήπειρο, οι Σκοπιανοί τη Μακεδονία, οι Τούρκοι τη Θράκη και το Αιγαίο! (γιατί από πίσω τους βρίσκονται οι Αμερικάνοι που θέλουν να λεηλατήσουν και να ληστέψουν τον εθνικό μας πλούτο)
Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150!
Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ.
Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ.
Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του (γνωστού ανθέλληνα χρηματοδότη της σκοπιανής προπαγάνδας) George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο!!!.
Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας "Επενδυτής" στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών). Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.
Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας.
Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (1998) είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο !.
O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα "Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα",η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας 30 ετών. Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του. Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και συγκεκριμένα:

Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.

Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.

Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.

Μαγγάνιο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.

Νικέλιο: Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.

Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.

Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.

Χρωμίτης: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.

Ουράνιο: Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη. Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας "Αθηναϊκή" είχε ως τίτλο "Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα" και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα. Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσει στο μέλλον και ο αγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου "Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης" Αγωγός μεταφοράς καυσίμων από Κασπία προς τη δύσ! η.

ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο. Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο. Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται. Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την "εύφλεκτη πίσσα". Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφερε αν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή. Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής.
Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο. Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα. Επίσημη δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
"Από παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές..."
Ένα εύλογο ερώτημα είναι το γιατί η Ελλάδα να έχει πετρέλαιο και σημαντικά ορυκτά σε τέτοιες ποσότητες.
Σε αυτό απαντούν οι γεωλόγοι λέγοντας τα εξής.
Όσον αφορά το πετρέλαιο είναι γνωστό στους γεωλόγους ότι ολόκληρο σχεδόν το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος ήταν κάποτε μία απέραντη πεδιάδα με πλούσια βλάστηση η οποία στην πορεία κατεποντίσθη για να δημιουργήσει μετά από χιλιάδες χρόνια το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος. Οι υδρογονάνθρακες των δασών έγιναν πετρέλαιο.
Όσον αφορά τα σπάνια μέταλλα, εξηγείται εύκολα κι αυτό την στιγμή που ως γνωστόν καθώς η τεκτονική πλάκα της Αφρικής υποχωρεί κάτω από αυτήν της Ευρώπης, δημιουργεί μεταξύ άλλων και κατάλληλες προϋποθέσεις δημιουργίας τέτοιου είδους μεταλλευμάτων.
Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα "περίεργα" και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο κόκκινος υδράργυρο κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται.
Κλείνοντας το θέμα των πετρελαίων στο Αιγαίο, παραθέτω τον καταμερισμό των χώρων ευθύνης των πετρελαϊκών καρτέλ ανά την Ελλάδα, όπως έχουν συμφωνηθεί από το 1975:
α') Ανατολικά της Θάσου (OXYDENTAL, του τεξανού Α. Χάμμερ),
β') Κρητικό Πέλαγος, μεταξύ Κάσου και Κρήτης (CHEVRON, συμφερόντων Ροκφέλλερ),
γ') Κατάκωλλο Ζακύνθου (ESSO, επίσης του Ροκφέλλερ),
δ') Επανομή - Σιθωνία - Θερμαϊκός (αμερικανική TEXACO και αγγλοολλανδική SHELL).

Πηγές: Δημοσιεύματα του τύπου, Forum Μ.Π.Ε."