____________________________________________________________________________________________________________________
............................................................... *ειδήσεις * νέα * ρεπορτάζ *έρευνα σύγχρονων κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων *
___________________________________________________________________________________________________________________

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Τύμπανα Πολέμου - Νέος στόχος η Συρία - του Μίκη Θεοδωράκη

-Τα τύμπανα πολέμου ηχούν και πάλι στη Μέση Ανατολή.


    του Μίκη Θεοδωράκη                                Νέος στόχος η Συρία.  

- Το έχουμε, νομίζω, πει. Κάθε τόσο πρέπει να γίνεται και ένας πόλεμος για να κρατηθεί το επίπεδο ζωής στις χώρες που στηρίζουν την κοινωνική τους ανάπτυξη στην εξαγωγή του μαύρου θανάτου. Κάποτε ο πρόεδρος Μιττεράν μου εκμυστηρεύθηκε ότι εάν δεν πουλήσουν όπλα, θα πέσει κάθετα το επίπεδο της ζωής στην Γαλλία. Και όταν λέμε «όπλα», πρόσθεσε, εννοούμε μεγάλα, χοντρά, ακριβά, όπως αεροπλάνα, υποβρύχια, τανκς, πυραύλους και φυσικά σφαίρες, εκατομμύρια σφαίρες.
 - Και χημικά; τον ρώτησα, γιατί ήξερα.
- Αυτό δεν μπορώ να το πω, μου απάντησε με το γνωστό γαλατικό του ειρωνικό μειδίαμα. Αφού αυτός ο ίδιος είχε φροντίσει να σώσει τον γιο μου βάζοντάς τον στο μοναδικό στον κόσμο υπερσύγχρονο «διαστημικό» στρατιωτικό νοσοκομείο του Παρισιού που ήταν παράρτημα του εργαστηρίου παραγωγής χημικών, που τότε εφοδίαζαν τον Σαντάμ με αυτά, στον πόλεμο κατά του Ιράν. Τα χημικά εξόντωναν τους Ιρανούς και όσους δεν πέθαιναν «όπως θα έπρεπε» αλλά είχαν βαρειά εγκαύματα τους έφερναν σ’ αυτό το νοσοκομείο για να τους εξετάσουν βασικά οι επιστήμονες που έφτιαχναν τα χημικά και να διαπιστώνουν ποιο σφάλμα έκαναν στο κοκταίηλ των χημικών και έζησαν οι τραυματίες αυτοί ενώ κανονικά «έπρεπε» να πεθάνουν… Έτσι μ’ αυτόν τον «ανθρωπιστικό» τρόπο -γιατί παράλληλα οι γιατροί βελτίωναν τις μεθόδους θεραπείας εγκαυμάτων- οι χημικοί των εργαστηρίων του μαύρου θανάτου βελτίωναν τις επιδόσεις τους! Σκέφτομαι την ικανοποίηση των επιστημόνων θανάτου όπου γης από το τελευταίο τους κατόρθωμα, τα εκατοντάδες παιδάκια στη Συρία, για να κρατηθεί ψηλά το επίπεδο ζωής ενός ακόμα προπύργιου της Δημοκρατίας και της υπεράσπισης της Ασφάλειας και της Ειρήνης σε περιοχή με υπανάπτυκτους λαούς.

- Μ.Θ. Και γιατί, κύριε Πρόεδρε, αντί να πουλάτε θάνατο δεν φροντίζετε να πουλάτε ειρήνη; Αντί για σφαίρες τρόφιμα, αντί για πυραύλους ψυγεία, αντί για κανόνια αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, έπιπλα, σχολεία, βιβλία, ρούχα, αρώματα! Οι πόλεμοι δεν γίνονται μόνο για τα κέρδη;
- Φ. ΜΙΤ. Γίνονται για να παταχθεί η τρομοκρατία, οι εθνικισμοί, οι φανατισμοί
- Μ.Θ. Κι εσείς τι είσθε; Χωροφύλακες;
- Φ. ΜΙΤ. Ποιοι εμείς; Το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφασίζει.
- Μ.Θ. Το λέτε σοβαρά; Αφού υπάρχουν χώρες που δεν συμφωνούν.
- Φ.ΜΙΤ. Τότε απευθυνόμαστε στον ΟΗΕ, στην πλειοψηφία των Εθνών.
- Μ.Θ. Κορέα, Βιετνάμ, Αφρική, Νότια Αμερική… Μόνο αυτοί οι λαοί είναι άτακτοι;
Υπανάπτυκτοι; Κακοί; Κι αυτό το λέτε αυτό εσείς, ένας Γάλλος που έζησε από πρώτο χέρι την καλωσύνη, την Ανάπτυξη και την Τάξη της Χιτλερικής Γερμανίας… Υπάρχει τάχα ένας λαός σε όλο τον υπανάπτυκτο κόσμο που να έχει φτάσει την βαρβαρότητα και την κτηνωδία στα επίπεδα αυτής της ευρωπαϊκής χώρας;

*****

Ήταν τότε που φιλοξενούσα τον Πρόεδρο της Γαλλίας στο σπίτι μου στο Βραχάτι. Όπως ξέρετε, ποτέ δεν αναφέρθηκα στις προσωπικές μας συζητήσεις, γιατί έτσι έπρεπε να κάνω. Πέρασαν όμως πολλά χρόνια και πιστεύω ότι αυτά τα λόγια που αποκαλύπτω, δεν θίγουν τη μνήμη του μεγάλου φίλου.

Μου δίνουν όμως το έναυσμα για να προχωρήσω σε ορισμένες σκέψεις με αφορμή τους πολέμους που σχεδόν κάθε χρόνο κάνουν εδώ κι εκεί οι ίδιες πάντα χώρες: ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ισραήλ και η Γερμανία να ακολουθεί προσεκτικά. Τι το κοινό έχουν; Έχουν πολλά. Όμως εγώ θα αναφερθώ στο γεγονός ότι οι πολεμικές τους βιομηχανίες μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου άρχισαν να παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στο σύνολο των παραγωγικών σχέσεων και δυνάμεων και επομένως και στους εθνικούς προϋπολογισμούς αυτών των κρατών, σε σημείο που, όπως το είπε κι ο Μιττεράν, να εξαρτάται το επίπεδο ζωής της χώρας από τα κέρδη της εξαγωγής του μαύρου θανάτου.

Όμως αυτή η τεράστια σημασία των πολεμικών βιομηχανιών στη ζωή ενός έθνους δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα οικονομικά πλαίσια. Διότι διαβρώνει με πολλούς τρόπους ολόκληρη την κοινωνία. Και κυρίως ψυχολογικούς, ιδεολογικούς, πολιτικούς και φυσικά στρατιωτικούς. Τα εκατομμύρια εργάτες στις πολεμικές βιομηχανίες, οι οικογένειές τους, το κοινωνικό περιβάλλον στις μικρές πόλεις, όπου υπάρχουν πολεμικά εργοστάσια. Οι στρατιωτικοί που η ψυχολογία τους ανεβαίνει με το αίσθημα της δύναμης, της ανωτερότητας, της εθνικής ισχύος, της βίας που ξεπερνά τα όρια κάθε ελέγχου και γίνεται ανεξέλεγκτη, ατιμώρητη, κυριαρχική. Και φυσικά αυτή η αλλαγή της ψυχολογίας δεν περιορίζεται στους στρατιωτικούς αλλά διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως στα ΜΜΕ και τους επιστήμονες. Επίσης τα οικονομικά οφέλη δεν περιορίζονται στους λίγους επί κεφαλής. Διαχέονται και αυτά σε όλη την κοινωνία. Όσο για τα κρατικά οφέλη, με τους φόρους πηγαίνουν προς τους κοινωνικούς τομείς της Πρόνοιας, Υγείας, Παιδείας και Έρευνας. Έτσι τελικά πίσω από κάθε δολλάριο και κάθε ευρώ του κάθε πολίτη υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των όπλων που κατασκευάζουν οι «πολιτισμένοι» για να εξοντώσουν τους «απολίτιστους», εισπράττοντας από τους θανάτους και τις καταστροφές τους κολοσσιαία κέρδη, ώστε να ζουν άνετα και πολιτισμένα και να δίνουν αφ’ υψηλού μαθήματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλες παρλαπίπες.

Συμπέρασμα: Από μια τέτοια κοινωνία αγρίων με γραβάτα, τι μπορεί κανείς να περιμένει; Η διαφορά μας εμάς των Ελλήνων από τους Ιρακινούς και τους Σύριους είναι γεωγραφικού χαρακτήρα, γιατί είμαστε πιο κοντά στα έθνη των «πολιτισμένων». Αν μας καίγανε ζωντανούς, όπως ετοιμάζονται να κάνουν τώρα με την Συρία, η οσμή των κρεάτων που καίγονται, ίσως έφτανε ως τη μύτη τους και αυτό είναι ενοχλητικό. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για υπανάπτυκτους που κατά λάθος έγιναν Ευρωπαίοι. Εξ ίσου κερδοφόροι. 40 δισεκατομμύρια ευρώ κέρδισαν οι Γερμανοί από τη δική μας κρίση και από την κρίση των άλλων υπανάπτυκτων του Νότου…


Αθήνα, 29.8.2013

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Έχει βερίκοκα η Τρίπολη;

Ρωτώντας τους απλούς ανθρώπους που ζουν στην Τρίπολη, θα σου πουν ότι αγαπάνε περισσότερο το Θέατρο στο Άλσος του Αγ. Γεωργίου, παρά το “σύμβολο” της πόλης μας το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο. Πιστεύουν οτι η πλατεία Άρεως είναι μέρος της καθημερινότητάς τους και όχι η κεντρική πλατεία του Αγίου Βασιλείου. Οι πεζόδρομοι που δημιουργήθηκαν 13 χρόνια μετά από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 1998 στο κέντρο της πόλης, ελκύουν περισσότερο από το συντριβάνι στην πλατεία Πετρινού, το συντριβάνι στην πλ. Αγίου Βασιλείου ή το υπαίθριο σκάκι στα Κλωνατζίδικα.

Οι πολίτες που δεν ζουν στον αστικό χώρο της Τρίπολης, αλλά στον ημιαστικό ή αγροτικό χώρο γύρω από την πόλη, στο μυαλό τους δεν είναι ούτε οι “μάντρες” ούτε τα πεζοδρόμια που φτιάχνονται κατά καιρούς, αλλά η συνεχής απομόνωση και ερημοποίηση των χωριών τους. Δεν ενδιαφέρονται για “ασπρίσματα” και καλωπισμούς, αλλά για τους συγγενείς και τους φίλους που ζουν μακριά απ' αυτούς. Γι΄αυτό και προσπαθούν μέσα από τα τοπικά πανηγύρια και τις γιορτές να πάρουν κάποιες επιδοτήσεις και να οργανώσουν ένα καλύτερο χορό για τους επισκέπτες του Καλοκαιριού.
Στις παραπάνω περιπτώσεις οι Δημότες πέφτουν θύματα των αναγκών τους. Χρειάζονται τα έργα, έχουν συμβιβαστεί με το τρομερό κόστος που πληρώνουν για μελέτες και κατασκευές, παρόλο που είναι αντιπαραγωγικά και ποτέ μα ποτέ η Τρίπολη ως κοινωνία δεν έχει όφελος. Γνωρίζουν οτι οι πολιτικοί θα περάσουν από τα πανηγύρια να χαιρετίσουν τον κόσμο, χρειάζονται όμως και τις “βοήθειες” για να μην τους πουν οι συγχωριανοί ή οι επισκέπτες οτι δεν κάνουν ούτε μία γιορτή να ζωντανέψει το χωριό.
Και όμως υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές. Τα χρήματα ή τα προγράμματα που χρησιμοποιούνται στο Δ. Τρίπολης, να πηγαίνουν σε έργα και δράσεις για τις ανάγκες των περισσότερων και να είναι παραγωγικά. Όταν επισημοποιήθηκε η επισκευή του Μαλλιαροπούλειου κάποιες φωνές είπαν τις αντιρρήσεις τους για τον μικρό αριθμό θέσεων του Θεάτρου, δημιουργώντας ένα θεσμό που θα θέλει συνεχώς την επιδότηση του Δήμου για να βγαίνουν τα έξοδα μιας μεγάλης παράστασης. Επίσης το Μαλλιαροπούλειο πρέπει να ανοίξει στις ερασιτεχνικές τοπικές προσπάθειες, πράγμα αμφίβολο σήμερα αφού δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την οργάνωση του χώρου. Άρα; Άρα δημιουργήσαμε με χρήματα της Ελληνικής πολιτείας ένα “Αστικό θέατρο”, ακριβό για τους πολλούς δημότες και που δεν χρησιμοποιείται από τους θιάσους που έρχονται στο Καλοκαιρινό Φεστιβάλ στην Τρίπολη.
Ήμουν παρών όταν δήλωσε ο πρώην Δήμαρχος και πρώην Υπουργός κ. Σταύρος Μπένος οτι το Μαλλιαροπούλειο θέατρο πρέπει να έχει ζωή, να χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους, τους κατοίκους της Τρίπολης, τους ερασιτέχνες και επαγγελματίες του θεάτρου. Ήμουν από τους λίγους που είχαν τονίσει στον πρώην Δήμαρχο κ. Κοτσιάνη οτι τα Σφαγεία, η παλιά Πυροσβεστική και η περιοχή της Κάτω αγοράς πρέπει με κάποιο νόμιμο τρόπο να παραμείνουν όρθια και να δημιουργήσουν ένα δίκτυο πολιτισμού που να συνδέει τα κτίρια και τους ανθρώπους. Τα Κτίρια και οι χώροι πρέπει να έχουν χρησιμότητα και να βοηθούν τους πολίτες να ικανοποιούν τις ανάγκες τους σε Πολιτισμό, σε ψυχαγωγία και έκφραση. Γι' αυτό και έχει πετύχει το θεατράκι στον Αγ. Γεώργιο, αν και δεν είναι θεατράκι ένας χώρος 900 θέσεων.
Λεφτά δεν υπάρχουν. Ειδικά για πέταμα. Επιμένω οτι πρέπει να εκμεταλλευόμαστε κάθε ευκαιρία για να δημιουργήσουμε μία άλλη κοινωνία, μία άλλη Τρίπολη. Ας ψάξουμε να βρούμε ευρωπαϊκά κονδύλια για ανέργους, για την κοινωνική οικονομία, για την προώθηση των τοπικών προϊόντων, θα είναι πιο οφέλιμα για τους πολίτες σε οικονομική κρίση, από οτι έργα αμφιβόλου αξίας και παραγωγής οικονομικών αποτελεσμάτων.
Τέτοιες πολιτικές δεν γίνονται από πολιτικούς τοπικής αυτοδιοίκησης γραφειοκράτες ή που στηρίζονται σε παραγοντικά συστήματα. Τελεία και παύλα. Οι νέες πολιτικές θα στηρίζονται στις ανάγκες του κόσμου που μένουν στο Δ. Τρίπολης. Αν οι ανάγκες του κόσμου είναι να δημιουργηθούν δουλειές, τότε ο Δήμος θα πρέπει να στοχεύει προς τη δημιουργία δουλειών. Αν υπάρχει έντονη ανάγκη για διατροφή, για ένδυση, για βοήθεια σε άπορους, τότε ο Δήμος πρέπει να είναι παρών ενεργά, όχι να εύχεται να γίνει ανάπτυξη. Η κοινωνία πρέπει να είναι στο επίκεντρο, να διαβουλεύεται συνεχώς με τις πολιτικές του Δημοτικού συμβουλίου.
Για παράδειγμα αυτές τις μέρες παρακολουθούμε το γενικό σχέδιο της Περιφέρειας Πελοποννήσου για τα σκουπίδια. Ο κ. Τατούλης προτρέπει τους Δήμους να μειώσουν τα Δημοτικά τέλη, να ξεκινήσουν άμεσα ανακύκλωση γιατί έχει δεσμεύσει δυστυχώς την περιφέρεια να δέχεται τα σκουπίδια έως 61 Ευρώ τον τόνο από τους Δήμους. Ο κ. Τατούλης βάζει όρους και θέτει το ζήτημα οικονομικά και μόνο. Τους λέει με άλλα λόγια τι εστί βερίκοκο, αντίστοιχο της λογικής του κ. Άδωνι Γεωργιάδη. Ο Δήμος Τρίπολης ποια πολιτική θα ακολουθήσει; Να πηγαίνει τα σκουπίδια της πόλης στην περιφέρεια και ένα μεγάλο κομμάτι εσόδων να πηγαίνει στο βρόντο της ιδιωτικής εταιρίας που εκμεταλλεύεται τα σκουπίδια; Να “παρακαλέσει” τους πολιτικούς της Αθήνας να πηγαίνουν τα σκουπίδια στη Φυλή; Να προσπαθεί να τα ξεφορτωθεί όπως μπορεί; Ή επιτέλους να χρησιμοποιήσει τους ίδιους τους πολίτες, να βάλει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος την κοινωνική εταιρία ανακύκλωσης και να ενεργοποιήσει με όλες του τις δυνάμεις σχολεία, Δημόσιες υπηρεσίες και επαγγελματίες προς την κατεύθυνση της ανακύκλωσης;
Κοιτάξτε. Να στηριχθεί ένας Δήμος στους πολίτες του για να λύσει ένα πρόβλημα δεν είναι εύκολο. Σημαίνει οτι δίνουμε χώρο και εξουσία στο λαό. Σημαίνει οτι χάνουμε τα όποια οφέλη που έχουμε ως παράγοντες ή ως τεχνοκράτες για το πρόβλημα. Σημαίνει οτι οι πολίτες θα λειτουργήσουν όχι ως ιδιώτες αλλά ως κοινωνία. Δεν θα κοιτάξουν το προσωπικό τους κέρδος ή όφελος, αλλά το γενικό συμφέρον, τη γενική ωφέλεια από τις πράξεις τους. Και αν πετύχει στα σκουπίδια γιατί να μην πετύχει στην ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών; Γιατί να μην πετύχει στη γενική εισαγωγή ενός τοπικού νομίσματος, που θα αποεμπορευματοποιεί ένα σύνολο βασικών αγαθών για τους πολίτες της Τρίπολης; Ξέρετε η παραπάνω περιγραφή φωτογραφίζει μία κοινωνία που κάνει πέρα τις οικονομίστικες λογικές που μας μαστίζουν και θέτουν τις κοινωνικές ανάγκες στο επίκεντρο. Μία κοινωνία που συντονίζεται με τη γενικότερη στροφή που πρέπει να πάρει η χώρα μας. Είναι η μόνη της ελπίδα να επιζήσει τη λαίλαπα της Κρίσης. Η Τρίπολη θα παίξει ρόλο στην ανατροπή των πολιτικών; Πρέπει να παίξει. Αλλιώς θα δούμε πάλι “τι εστί βερίκοκο”.
Μην έχετε αυταπάτες οτι η Τρίπολη είναι μία πόλη ανάμεσα σε πολλές στην Ελλάδα και πρέπει να ακολουθεί τις γενικές κατευθύνσεις. Ο Δ. Τρίπολης είναι ένας μεγάλος Δήμος ανάμεσα σε 325. Μπορεί να έχει τη δική του αυτόνομη, αυτοδιοικητική πορεία. Μπορεί να γίνει πρότυπο. Και η Ελλάδα μπορεί να γίνει γενικό πρότυπο για την Ευρώπη. Μία στις 28. Γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν φαγωθεί μαζί μας; Γιατί πρέπει και η Ελλάδα και η Κύπρος να ακολουθεί τις πολιτικές του Βερολίνου;  Όπως και για την περιφέρειά μας. Φαντάζεστε μία γενική στροφή στους Δήμους της Πελοποννήσου; Θα αλλάξει όλη η Πελοπόννησος, η οποία είναι μία από τις 13 περιφέρειες της Ελλάδας. Αλλάζουν τα πράγματα. Πιστέψτε το. Από το σπίτι μας. Από την παρέα μας. Από το Δήμο μας.
Άκης Χουζούρης       

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Γιορτή του Δάσους 2013 Καστάνιτσα Αρκαδίας



Ολοκληρώθηκαν οι πολυήμερες εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Καστάνιτσα Αρκαδίας με αφορμή την Γιορτή του Δάσους. Ο Μορφωτικός και Φυσιολατρικός Σύλλογος των Απανταχού Καστανιτσιωτών συνεχίζοντας την πολύχρονη προσφορά του, διοργάνωσε για 6η συνεχή χρονιά την Γιορτή του Δάσους. Από τις 8 έως και τις 13 Αυγούστου 2013 πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, θεατρικές παραστάσεις, πεζοπορίες, καθώς και αθλητικοί αγώνες.

Ο Φορέας Διαχείρισης συμμετείχε ενεργά και φέτος στις εκδηλώσεις, ενημερώνοντας για την οικολογική αξία της προστατευόμενης περιοχής όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού, μέσω α) της προβολής παρουσίασης στο πολιτιστικό κέντρο Καστάνιτσας, β) της πραγματοποίησης περιβαλλοντικών δραστηριοτήτων και ομαδικών παιχνιδιών στην πλατεία του χωριού. Κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων κληρώθηκαν αρκετά αναμνηστικά δώρα στα παιδιά με το λογότυπο του Φορέα Διαχείρισης, όπως καπέλα, μπλούζες, σημειωματάρια κ.ά.

Επίσης, ο Φορέας Διαχείρισης συμμετείχε στην 2η ετήσια εκδήλωση «Συμπολιτεία του Πάρνωνα» της συνάντησης των πολιτιστικών συλλόγων Καστάνιτσας, Πλατάνου, Σίταινας, Χαράδρου που πραγματοποιήθηκε στις 12/8/2013, στην Καστάνιτσα Αρκαδίας (πλατεία Κουρούνη). Οι παρευρισκόμενοι αυτής της εκδήλωσης είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν παρουσίαση από τον ξεναγό του Φορέα, που αφορούσε την τοπική χλωρίδα και πανίδα, καθώς και τα φυσικά μνημεία των τεσσάρων χωριών του Πάρνωνα. 

Ο Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού θα συνεχίσει να υλοποιεί ανάλογες δράσεις σε τοπικές γιορτές με στόχο την περιβαλλοντική ενημέρωση - ευαισθητοποίηση πολιτών και τοπικών φορέων. Τέλος, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον πολιτιστικό σύλλογο της Καστάνιτσας για την πολύ καλή μεταξύ μας συνεργασία για άλλη μια χρονιά. 


Φορέας Διαχείρισης Όρους Πάρνωνα και Υγροτόπου Μουστού
Τμήμα Πληροφόρησης, Εκπαίδευσης & Δημοσιότητας

Πληροφορίες: Αρβανίτης Διαμαντής
Άστρος Αρκαδίας, 22001 
Τηλ: 27550 22021, Fax: 27550 22025 
Email: press@fdparnonas.gr Web: www.fdparnonas.gr

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Τον Νικηταρά Ήρωα του 1821 τιμά η τοπική κοινότητα Τουρκολέκα







Νικηταρά - Νικηταρά
πού'χεις στα πόδια σου φτερά
και στην καρδιά ατσάλι






Εκδηλώσεις της Εορτής προς τιμή του Ήρωα του 1821 ΝΙΚΗΤΑΡΑ, θα γίνουν την 24η Αυγούστου 2013 στην Τοπική Κοινότητα Τουρκολέκα του Δήμου Μεγαλόπολης.

19.00 : Θα γίνει συγκέντρωση των Επισήμων στο χώρο του Ηρώου του Νικητηρά, όπου θα ψαλλεί επιμνημόσυνη δέηση και στη συνέχεια θα γίνει κατάθεση στεφάνων από τις παριστάμενες Αρχές, Οργανώσεις κ.λ.π. με εκφώνηση της σειράς κατάθεσης από τον Τελετάρχη, θα τηρηθεί σιγή ενός λεπτού και θα εκφωνηθεί ο Πανηγυρικός της ημέρας από τον κ. Νικόλαο Ζαχαριά, Αναπληρωτή Καθηγητή Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, και θα απαγγελθούν από μαθητές ποιήματα σχετικά με την εορτή.
Μετά το τέλος των εκδηλώσεων ο Δήμος Μεγαλόπολης θα παραθέσει μπουφέ με γλυκίσματα και αναψυκτικά.


_________________
http://www.kalimera-arkadia.gr/arkadia/megalopoli/31957-i-topiki-koinotita-tourkoleka-tima-ton-nikitara

~~~~~~~~~~~~~~~

Νικήτας Σταματελόπουλος (1782 – 1849)



Ήρωας του '21, γνωστός τοις πάσι με το προσωνύμιο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος.
Γεννήθηκε το 1782 στο χωριό Τουρκολέκα Μεγαλόπολης και ήταν γιος του κλέφτη Σταματέλου Τουρκολέκα και της Σοφίας Καρούτσου, αδελφής της γυναίκας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Κατά μία άλλη εκδοχή, γεννήθηκε το 1784 στο χωριό Νέδουσα Μεσσηνίας. Σε ηλικία 11 χρονών βγήκε στο κλαρί με την ομάδα του πατέρα του και στη συνέχεια εντάχθηκε στο σώμα του πρωτοκλέφτη Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, του οποίου αργότερα παντρεύτηκε την κόρη Αγγελίνα.

Η ανδρεία και τα σωματικά του προσόντα τον οδήγησαν το 1805 στη ρωσοκρατούμενη τότε Ζάκυνθο. Εκεί εντάχθηκε στο ρωσικό τάγμα, που πολέμησε τον Ναπολέοντα στην Ιταλία. Αργότερα, επέστρεψε στη Ζάκυνθο για να υπηρετήσει αυτή τη φορά τους Γάλλους, που είχαν καταλάβει το νησί. Στις 18 Οκτωβρίου 1818, ενώ βρισκόταν στην Καλαμάτα, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Με τον θείο του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Παπαφλέσσα συνέβαλε στην προετοιμασία του Εθνικού Ξεσηκωμού και στις 23 Μαρτίου 1821 μπήκε στην Καλαμάτα μαζί με τους άλλους στρατιωτικούς αρχηγούς.
Από την αρχή ενστερνίσθηκε το στρατηγικό σχέδιο του Κολοκοτρώνη για την κατάληψη της Τριπολιτσάς και πήρε μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις για την κατάληψη του διοικητικού κέντρο των Οθωμανών στην Πελοπόννησο. Διακρίθηκε στη Μάχη του Βαλτετσίου (12 Μαΐου 1821), ενώ αποφασιστική ήταν η συμβολή του στη Μάχη των Δολιανών (18 Μαΐου 1821), όπου ανέδειξε στο έπακρο τις στρατιωτικές του ικανότητες. Επικεφαλής μόλις 600 ανδρών κατανίκησε τον στρατό του Κεχαγιάμπεη που ανήρχετο σε 6.000 άνδρες και σχεδόν τον αποδεκάτισε. Γι' αυτόν τον πραγματικό του άθλο, οι συμπολεμιστές του τον ονόμασαν «Τουρκοφάγο».
Μέχρι το τέλος του Αγώνα ο Νικηταράς ήταν στην πρώτη γραμμή, πολεμώντας είτε στην Πελοπόννησο είτε στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, όπου συνεργάστηκε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Γεώργιο Καραΐσκάκη. Πήρε μέρος στην Άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821) και ήταν από τους λίγους αρχηγούς που αρνήθηκε να συμμετάσχει στη διανομή των λαφύρων.
Διακρίθηκε στη Μάχη του Αγιονορίου (26-28 Ιουλίου 1822), που αποτελείωσε τη στρατιά του Δράμαλη δύο μέρες μετά τη Μάχη στα Δερβανάκια. Η ανιδιοτέλεια του ανδρός φάνηκε για μία ακόμη φορά, όταν από το πλήθος των λαφύρων της μάχης πείστηκε να δεχθεί ένα πανάκριβο σπαθί, το οποίο αργότερα προσέφερε στον έρανο για την ενίσχυση του Μεσολογγίου. Κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου τάχθηκε στο πλευρό του Κολοκοτρώνη, αλλά φρόντισε πάντα να επιδιώκει τον συμβιβασμό και τη συνεννόηση.
Μετά την Απελευθέρωση τάχθηκε στο πλευρό του Καποδίστρια κι έγινε ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Κυβερνήτη. Πήρε μέρος στην Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους (1829), ως πληρεξούσιος του Λεονταρίου. Επί Όθωνος περιέπεσε σε δυσμένεια, επειδή υποστήριζε το αντιπολιτευόμενο Ρωσικό Κόμμα. Προφυλακίστηκε το 1839 ως αρχηγός συνωμοτικής ομάδας, αλλά στη δίκη του (11 Σεπτεμβρίου 1840), αθωώθηκε ελλείψει στοιχείων. Εντούτοις, η κράτησή του παρατάθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία του και σχεδόν να τυφλωθεί. Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 και αποτραβήχτηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά.
Μετά την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστρατήγου και έλαβε μία τιμητική σύνταξη, η οποία ήταν ο μόνος πόρος της ζωής του. Το 1847 διορίσθηκε μέλος της Γερουσίας και δύο χρόνια αργότερα, στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών. Ο Νικηταράς απέκτησε δύο κόρες κι ένα γιο, τον Ιωάννη Σταματελόπουλο, που ακολούθησε καριέρα στρατιωτικού. Άφησε Απομνημονεύματα, τα οποία υπαγόρευσε στον εθνικό δικαστή Γεώργιο Τερτσέτη.

____________________
Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/287#ixzz2cdRAlOmT

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

"ΛΥΚΑΙΟ ΟΡΟΣ" - ...Ιερή των Αρκάδων κορυφή



Κατά τον Παυσανία, αριστερά από το ιερό της Δέσποινας είναι το Λύκαιο Όρος με το ιερό του Δία.Οι Αρκάδες το Λύκαιο Όρος αποκαλούσαν και Όλυμπο ή Ιερά Κορυφή. Κάποια περιοχή του ονομαζόταν Κρητέα και βρισκόταν στα αριστερά του άλσους του Παρράσιου Απόλλωνος. Οι Αρκάδες ισχυρίζονταν ότι αυτή είναι η Κρήτη, όπου ανατράφηκε ο Δίας και όχι η νήσος Κρήτη, την ανατροφή του δε είχαν αναλάβει οι Νύμφες Θεισόα, Νέδα και Αγνώ, από τις οποίες πήραν τα ονόματά τους η ομώνυμη κώμη Θεισόα, σήμερα στο Νομό Ηλείας, ο ποταμός Νέδας και η πηγή Αγνώ, που βρισκόταν επάνω στο Λύκαιο όρος και είχε την ίδια ποσότητα νερού χειμώνα και καλοκαίρι.
Ο Παυσανίας αρχικά αναφέρει το ιερό του Πανός μέσα σε άλσος και δύο σημαντικές αθλητικές εγκαταστάσεις δίπλα του, τον ιππόδρομο και το στάδιο, όπου γίνονταν παλαιότερα οι αγώνες των Λυκαίων. Στην ψηλότερη κορυφή του Όρους υπήρχε το τέμενος του Λύκαιου Δία, στο οποίο δεν επιτρεπόταν να μπει κανείς. Ήταν δηλαδή άβατος χώρος. Εκεί, σύμφωνα με τον Παυσανία, συνέβαιναν θαυμαστά πράγματα. Αν κάποιος παρέβαινε τον κανονισμό, τότε δεν ζούσε περισσότερο από μια χρονιά, ενώ οποιαδήποτε ύπαρξη, ανθρώπινη ή ζωική, έμπαινε μέσα στο τέμενος, το σώμα της δεν μπορούσε να ρίξει σκιά.

Μέσα στο τέμενος και στην κορυφή του βουνού υπήρχε ο βωμός του Λύκαιου Δία, που ήταν φτιαγμένος από σωρό χώματος. Από την κορυφή αυτή μπορούσε κανείς να δει το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου. Μπροστά από το βωμό, στα ανατολικά του, υψώνονταν δύο κίονες, πάνω στους οποίους υπήρχαν παλαιότερα δύο επίχρυσοι αετοί, τα σύμβολα δηλαδή του Δία. Στο βωμό αυτό γίνονταν μυστικές θυσίες για το Λύκαιο Δία.

Περιμετρικά του Λυκαίου Όρους βρίσκονταν και άλλα ιερά και πόλεις, ξεκινώντας από τα ανατολικά του βουνού, όπου υπήρχε ιερό του Απόλλωνος, του επονομαζόμενου Παρράσιου ή Πύθιου και καταλήγοντας στη Φιγάλεια και το ναό του Επικούριου Απόλλωνος, ο οποίος είναι ορατός από το βωμό του Δία στην κορυφή του Λύκαιου Όρους.

Στον χώρο του ιερού του Δία του Λυκαίου Όρους έγιναν συστηματικές ανασκαφές την περίοδο 1902-1904 από τον τότε Έφορο Κ. Κουρουνιώτη. Είχαν προηγηθεί μικρές έρευνες το 1899 από τον Κ. Κοντόπουλο στην περιοχή του σταδίου και στην κορυφή με το βωμό.

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Μίκης Θεοδωράκης - η ζωή του ανάμεσα στη μουσική και σε αγώνες για ανθρωπιστικές αξίες


Τα 88α γενέθλιά του, είχε φέτος το καλοκαίρι ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης. Ο Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας όπως στη Μυτιλήνη, Γιάννενα, Κεφαλλονιά, Πύργο Ηλείας, Πάτρα και κυρίως στην Τρίπολη Αρκαδίας.

Από τότε φάνηκε καθαρά, ότι η ζωή του θα μοιραζόταν ανάμεσα στη μουσική και σε αγώνες για ανθρωπιστικές αξίες. Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται. Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στο Εθνική Αντίσταση.

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ - ΜΠ. ΤΣΕΡΤΟΣ / TSERTOS



ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ - ΜΠΑΜΠΗΣ ΤΣΕΡΤΟΣ
Β' φωνή: ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥΜΠΑΚΗ
Μουσική: ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ή ΝΤΑΛΓΚΑΣ
Στίχοι: ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΦΙΝΙΩΤΗΣ

ΕΧΕΙ ΓΟΥΣΤΟ
26/04/2011

Μουσικοί:
ΜΑΝΟΣ ΓΡΥΣΜΠΟΛΑΚΗΣ: ακορντεόν
ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΑΝΙΑΣ: βιολί
ΝΙΚΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ: κιθάρα
ΕΥΗ ΚΑΝΕΛΛΟΥ: κρουστά
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΕΠΠΑΣ: μπουζούκι
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΕΡΤΟΣ: πιάνο
ΜΠΑΜΠΗΣ ΤΣΕΡΤΟΣ: μπουζούκι

Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Guardian: Πελοπόννησος, αυτή η όμορφη και πολύ ιδιαίτερη γωνιά της Ευρώπης



Πώς είναι οι διακοπές σε μία χώρα με κρίση; Θα αντιμετωπίσουν προβλήματα οι τουρίστες που θα ταξιδέψουν στην Ελλάδα; Θα βρουν εικόνα καταστροφής; Οι ομορφιές των ελληνικών νησιών έχουν υμνηθεί από όλο τον παγκόσμιο Τύπο και φέτος. Υπάρχουν όμως κάποιοι που επιλέγουν τα πιο δύσκολα στοιχήματα. Ο Μάθιου Νιλ «πόνταρε» στην Πελοπόννησο και κέρδισε. Επιστρέφοντας επιφυλακτικά έπειτα από χρόνια, ο Βρετανός δημοσιογράφος βρήκε καλύτερη εικόνα και επιβεβαίωσε την πεποίθησή του πως η Πελοπόννησος είναι «μία όμορφη και πολύ ιδιαίτερη γωνιά της Ευρώπης».

Στο άρθρο του στην εφημερίδα Guardian ο Νιλ δεν κρύβει πως είχε πολλούς ενδοιασμούς όταν άρχισε να εξετάζει το ενδεχόμενο να κάνει διακοπές στην Πελοπόννησο αρκετά χρόνια έπειτα από την πρώτη του επίσκεψη.


«Δεν ήμουν σίγουρος τι να περιμένω. Θα ήταν άδεια τα ράφια των καταστημάτων; Θα αισθανόμασταν τύψεις επειδή θα κάναμε διακοπές σε μία χώρα στην οποία οι περισσότεροι δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα;», εξομολογείται ο Βρετανός. Σταδιακά όμως οι σκέψεις αυτές εξαφανίστηκαν.


Με την οικογένειά του επισκέφθηκε τη Μονεμβασία που «την προηγούμενη φορά είχε ατμόσφαιρα παλιών μεγαλείων αλλά έχει αλλάξει λίγο, με περισσότερα ξενοδοχεία, καταστήματα και εστιατόρια». Ακολούθησε η Μάνη η οποία σε σύγκριση με την τελευταία του επίσκεψη «έχει αναπτυχθεί, με θέρετρα και σπίτια, τα οποία όμως δεν χαλούν το χαρακτήρα του τοπίου». Ακολούθησε η Καλαμάτα, το Ναύπλιο που «είναι τουριστικό αλλά όχι σε ενοχλητικό βαθμό», ενώ στη συνέχεια στο άρθρο του υμνεί την ομορφιά των Μυκηνών και της Επιδαύρου.




Το συμπέρασμα κάτι περισσότερο θετικό από την Ελλάδα. «Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι, παρά την κρίση, η χώρα έχει κάνει βήματα προόδου από την τελευταία μου επίσκεψη. Είναι προφανές ότι δεν πήγαν χαμένα όλα τα χρήματα που έχει δανειστεί η Ελλάδα. Το ταξίδι μας ήταν πιο ευχάριστο χάρη στους νέους δρόμους. Τα ξενοδοχεία στα οποία μείναμε ήταν κομψά και μοντέρνα. Ακόμη και η εστίαση έχει αλλάξει. Όπου πήγαμε βρήκαμε εξαιρετικά πιάτα, με φρέσκα υλικά», γράφει ο Νιλ στην Guardian που προσθέτει ότι προς μεγάλη του ανακούφιση η Πελοπόννησος παραμένει ένας ήρεμος προορισμός, προφανώς επειδή οι περισσότεροι προτιμούν τα νησιά.


«Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι Ελληνες περνούν δύσκολες στιγμές, αλλά όσοι γνωρίσαμε ήταν εξαιρετικά φιλικοί και έκαναν ότι μπορούσαν να μας βοηθήσουν. Εχουν πληγεί αρκετά όσοι εξαρτώνται από τον τουρισμό. Αλλά δεν υπάρχει λόγος ο κόσμος να αποφεύγει την Ελλάδα ως προορισμό. Και η χώρα χρειάζεται επισκέπτες», καταλήγει ο Βρετανός.


_________________
Πηγή: Guardian- iefimerida.gr : Πελοπόννησος, αυτή η όμορφη και πολύ ιδιαίτερη γωνιά της Ευρώπης

http://www.arcadiaportal.gr/news/guardian-peloponnisos-auti-i-omorfi-kai-polu-idiaiteri-gonia-tis-europis