Του Παναγιώτη Ι. Καραφωτιά,
Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων
του Πανεπιστημίου της Ινδιανάπολης,
τ. Συμβούλου ΟΗΕ
Είναι γενικά παραδεκτό και αναμφισβήτητο ότι το 1821 αποτελεί το πιο σημαντικό ιστορικό εθνικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτισμικό ορόσημο της σύγχρονης Ελλάδας. Αποτελεί έναν ανυπέρβλητο διαχρονικό φάρο που καταυγάζει περίπου διακόσια χρόνια το ελληνικό έθνος, και που, όταν, ιδιαίτερα οι ηγεσίες, αλλά και ο λαός, φωτίζονταν από αυτόν και ήταν ενωμένοι και τιμούσαν τις υπέρτατες θυσίες των ηρώων-μαρτύρων του 21 {με πρώτους τους Κολοκοτρωναίους, οι οποίοι πρόσφεραν στον εθνικό βωμό περίπου 70 άτομα- η μεγαλύτερη ανθρωποθυσία στην ιστορία} και τις πολύτιμες παρακαταθήκες τους, προόδευαν και θριάμβευαν.
Ομως, όταν ανόητα και μικρόψυχα παρασύρονταν από πάθη και μικροσυμφέροντα που τους δίχαζαν, τους διέφθειραν και τους αποξένωναν, γινόμενοι άβουλα όργανα σκοτεινών, ανθελληνικών κυκλωμάτων εξουσίας και εκμετάλλευσης, έπλητταν την εθνική ενότητα και ομοψυχία και μεταλλάσσονταν -όσοι ήταν υπεύθυνοι- σε δυνάστες της πλειοψηφίας του λαού και του έθνους το οποίο συρρικνωνόταν και υπέφερε προς δόξαν και τέρψιν των κατά το Δημοσθένη «παραξίαν ευτυχούντων». Και ο «φάρος» σκοτείνιαζε. Αρχίζοντας από τον πρώτο διχασμό και τη Μικρασιατική καταστροφή και τα λοιπά δραματικά και τραγικά της επακόλουθα, συνεχίζοντας στο δεύτερο εθνοκτόνο διχασμό, στον εμφύλιο σπαραγμό, που οδήγησε την Πατρίδα σε βαθειά εθνική παρακμή σε όλους τους τομείς και παγίδευσε το λαό σε θυσίες και περιπέτειες, δημιουργώντας, αναξιοκρατικά, νέα τάξη κομματικών κ.ά. «προκρούστηδων», φθάσαμε στην απώλεια της Β.Ηπείρου, στην προδοσία και τραγωδία της Κύπρου, υπό το αδιάφορο και συνένοχο βλέμμα των ισχυρών της Γης, και συνεχίσαμε στην παραπέρα εθνική συρρίκνωση με τα Ιμια, τις «γκρίζες ζώνες», την ανίερη αναγνώριση από τη σύμμαχο και «φίλη» Υπερδύναμη κ.ά. των Σκοπίων ως «Μακεδονία» καθώς και την παγίδευση της χώρας σε ένα φαύλο κύκλο διαφθοράς, ηττοπάθειας, κοινωνικού αποκλεισμού και απαξίωσης των πολιτών αλλά και εθνικών επιταγών, καταλήγοντας στην εξευτελιστική υπαγωγή της σε διεθνή έλεγχο τη στιγμή που η ανεργία είναι στο «κόκκινο»{περίπου 25 % πτυχιούχοι άνεργοι !}, η φτώχια και η ανασφάλεια τείνουν να δυναμιτίσουν την κοινωνική συνοχή, ενώ μηχανισμοί αφαίμαξης ανθρώπινου δυναμικού, ιδιαίτερα εγκεφάλων, οργιάζουν σε βάρος της ανάπτυξης και προόδου της Πατρίδας. Όμως, ως Αρκάδες, θα πρέπει να εστιάσουμε την αναφορά μας ιδιαίτερα στην Αρκαδία, την πατρίδα του Κολοκοτρώνη, που την απελευθέρωσε με απροσμέτρητες θυσίες και συνέβαλλε όσο κανένας άλλος στην Εθνική Παλιγγενεσία. Δυστυχώς, και η Αρκαδία αποτελεί κραυγαλέα περίπτωση πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής παρακμής. Αρχίζοντας από τη δημογραφική συρρίκνωση, την απουσία οργανωμένου σχεδίου αποκέντρωσης και ανάπτυξης έργων υποδομής κ.λπ., και καταλήγοντας, σε πλαίσια εγγενούς διχόνοιας, ασυναρτησίας και αλαζονείας των ιθυνόντων, στη διαρκή υποβάθμισή της σε άλλους καίριους τομείς. Εκατομμύρια Ε έχουν χαθεί για αναπτυξιακά έργα {ΜΟΠ}ενώ μέσα από κομματικούς κ.ά. μαιάνδρους παρασιτικά, διαφθαρμένα κυκλώματα έχουν θησαυρίσει με τις μίζες κλπ. Και το χειρότερο είναι ότι έχει εδραιωθεί στη συνείδηση των Αρκάδων {όπως και όλων των Ελλήνων} ότι όλοι και όλα εξαγοράζονται, ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία, ότι η επιτυχία ή η προβολή είναι συνάρτηση συναλλαγής, ότι «όλοι τα τρώνε» και ότι αν δεν ανήκεις σε κόμμα ή συντεχνία δεν έχεις προκοπή, κλπ. Και ακόμη έχει δημιουργηθεί νοοτροπία αντανάπτυξης και απαξίωσης αρχών, αξιών, ιδανικών, αλλά και των πολιτών με έμβλημα το περίφημο «κεφαλή εν όψει, πυρ ομαδόν». Και έτσι, ένας συρφετός άσχετων, ανεπαρκών, αλαζόνων, ή κομματικά ή συντεχνιακά διαπλεκόμενων με διχαστική νοοτροπία, λησμονώντας και προδίδοντας τις ιερές παρακαταθήκες του Κολοκοτρώνη και των άλλων ηρώων του 21, παρακολουθούν αδιάφοροι και άπραγοι το «μνημόσυνο» της κάποτε ακμάζουσας Αρκαδίας, κάτι που ομολογούν ακόμη και ξένοι ! Οι δε ηγεσίες των περισσοτέρων αρκαδικών συλλόγων, αντί να συνεργάζονται μεταξύ τους αλλά και με αντίστοιχους της διασποράς, που έχουν προσφέρει πολλά, για συλλογική δραστηριότητα προς γενικότερο όφελος της Αρκαδίας, ναρκισσευόμενες και εφησυχάζουσες, με σύνδρομα τιτλομανίας και ηφοπληξίας, περιορίζονται στην οργάνωση συνεστιάσεων, χοροεσπερίδων, κ.ά. κοινωνικών εκδηλώσεων για χάρη προβολής ή άγρας ψήφων, ενώ θα έπρεπε να εστιάζουν τις δραστηριότητές τους και στη γενικότερη αναβάθμιση της Αρκαδίας. Ένα ακόμη σύμπτωμα ηθικής κατάπτωσης και παρακμής είναι η απόπειρα κάποιων «διανοούμενων» που θέλουν να επιδείξουν σύγχρονο «φιλειρηνικό», «διεθνιστικό», συμβιβαστικό πνεύμα {sic}είτε για λόγους εντυπωσιασμού ή άθελά τους χρησιμοποιούμενοι από κυκλώματα του «διαίρει και βασίλευσε» ή διάφθειρε και βασίλευε, παραχαράσσουν την ιστορία υποστηρίζοντας ατεκμηρίωτα θέσεις και προτάσεις που εξυπηρετούν μόνο παραφυσικές και υπονομευτικές τάσεις για να καταστήσουν την Πατρίδα υποχείριο σκοτεινών, ανθελληνικών διαύλων εξουσίας. Το 1821, με τα όποια αρνητικά συμπτώματα{που κάποιοι επονείδιστα δραματοποιούν και προβάλλουν σκόπιμα, χρησιμοποιώντας ανόμοια ιστορικά κ.λπ. μέτρα σύγκρισης} απότοκων της μακρόχρονης δουλείας και των άλλων εξωτερικών παραγόντων που ήθελαν την Ελλάδα φέουδό τους - που όμως ωχριούν μπροστά στις απαράμιλλες αρετές, θυσίες και τα επιτεύγματα των πρωταγωνιστών και του λαού - παραμένει υπερβατικός φάρος αυτογνωσίας, γνώσης, επίγνωσης και υπέρβασης, αλλά και μεγάλης εθνικής διαχρονικής πρόκλησης για μια εθνική πορεία σιγουριάς και προόδου όλων των Ελλήνων, που όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να τον συσκοτίσουν, θα φωτίζει άσβεστα τους Ελληνες που δεν προδίδουν την ιστορία τους, αλλά και άλλους λαούς. Κι ας μη λησμονούμε ότι εκατοντάδες ξένοι Φιλέλληνες, εμπνεόμενοι από το 1821, ήρθαν και πολέμησαν και πολλοί θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση τής Ελλάδας! Και ακόμη ας θυμόμαστε το αρχαίο μας σοφό ρητό «Ατη ουκ επούδεος πέλναται αλλ’ η γε κατ’ ανδρών κράανα βαίνει» {η κακοτυχία δεν περπατάει στους δρόμους αλλά στα μυαλά των ανθρώπων}. Κι αν οι Ελληνες, ηγέτες και ο λαός, θέλουν να αποδείξουν ότι είναι απόγονοι των Ηρώων του 1821 και τιμούν τις απροσμέτρητες θυσίες τους, ας εφαρμόσουν όσα δίδαξε ο ανεπανάληπτος πρωτο-Ηρωας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όχι στα λόγια και στα χαρτιά, τυπολατρικά, αλλά με πράξεις, με έργα θεάρεστα και εθνάρεστα! Και γνήσιος πατριωτισμός δε σημαίνει διακρίσεις, επιλεκτικό ενδιαφέρον για μια μερίδα λαού, αλλά την αληθινή αγάπη και τη μέριμνα για όλους τους Ελληνες όπου Γης που πιστεύουν στις αξίες και τα ιδανικά της Πατρίδας!
7 Μαρτίου 2011
Καλή Σαρακοστή!
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Π. Καραφωτιάς
* αναδημοσίευση από το τελευταίο φύλλο του "Αρκαδικού Βήματος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου