____________________________________________________________________________________________________________________
............................................................... *ειδήσεις * νέα * ρεπορτάζ *έρευνα σύγχρονων κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων *
___________________________________________________________________________________________________________________

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Νικόλας Κωστάρας o καπετάνιος με ποντοπόρα πλοία...



Όταν οι πρώτες αχτίδες του ήλιου αγκαλιάζουν τις βουνοκορφές της Λινίσταινας και της Αχτίχοβας, τότε η μια απλογιέται στην άλλη και χαμογελούν μαζί στον ακριβοθώρητο Αλφειό. Στον Αλφειό που πηλαλάει μέρα και νύχτα, χιλιάδες χρόνια τώρα.
Όταν τα μάτια ενός νεογέννητου μωρού πρωτοδούν το μυθικό ποτάμι, τί να σκέφτονται άραγε; Γιατί όταν μεγαλώσει και το αγναντεύει από τα ριζοβούνια σίγουρα θα πρέπει να σκέφτεται πού πάει, ποιους βλέπει, ποιους ακούει, τι μαθαίνει. Ίσως έτσι αρχίζει να ταξιδεύει ο νους κάθε παιδιού στην Ηραία.


Έτσι πρέπει να ταξίδεψε κι ο νους σ’ ένα μικρό Κακουριωτάκι, ανήσυχο, δημιουργικό και μεγαλόψυχο, τον Νικόλα του Βαρηγιάννη κι όταν μεγάλωσε αποφάσισε να μην ακολουθήσει πορεία προς τα βουνά αλλά να περπατήσει στα χνάρια του Αλφειού, σε ποντοπόρα πλοία κι αγριεμένους ωκεανούς…να πάει σε χώρες μακρινές που δεν πηγαίνει ο νους του, βόρεια και νότια με βοριά σ’ ανατολή και δύση κι απ’ του Αλφειού την γειτονιά τον κόσμο να γυρίσει.
Κι έγινε καπετάνιος ο Νικόλας ο Κωστάρας με ποντοπόρα πλοία που εκτός από το εμπόρευμα που πήγαινε από τον ένα λαό στον άλλο, έπαιρνε και κουβάλαγε στην Ελλάδα του κάτι πιο σημαντικό. Κάτι που δεν κατακτιέται με υλικά αγαθά…εμπλουτισμένες κουβαλούσε κάθε φορά την πείρα του, την γνώση του και τη σοφία του, μεγαλώνοντας την έτσι κι αλλιώς υπάρχουσα μεγαλοσύνη και καλοσύνη του.

Κάποτε συζητώντας με έναν άλλον καπετάνιο, τον ευεργέτη του τόπου, τον Καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο, μου είπε για τον καπετάν Νικόλα: ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Και είναι ο καλύτερος όχι μόνο γιατί δεν έβλαψε κανέναν αλλά γιατί βοήθησε κι όποιον μπορούσε. Η μεγαλύτερή του πρόσφορά: το συγγραφικό του έργο, κι η μεγαλύτερή του κληρονομιά τα βλαστάρια του, οι τρεις λεβέντες του, που τον κάνουν καθημερινά περήφανο. Κι εδώ ο καπετάν Νικόλας παίρνει άριστα με τόνο, χωρίς να παραγνωρίζεται ο ρόλος μιας πιστής, αφοσιωμένης και πολυαγαπημένης συντρόφου του, της αείμνηστης Ζηνοβίας Ιορδανίδου από τον μακρινό αλλά και τόσο συγγενικό Πόντο.
Κώστας Παυλόπουλος
Τραγουδιστής, μουσικός, ερευνητής
Παραδοσιακής μουσικής.

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Γιάννης Πανούσης: "Από γενετής ένοχοι;"

O νέο-γενετικός ντετερμινισμός (ως δομικός περιορισμός ή...

Γιάννης Πανούσης: Από γενετής ένοχοι;
 βιολογικός κονστρουκτιβισμός ή νέο-νατιβισμός) αναδεικνύει και πάλι –με νέους όρους– το παλαιό δίλημμα: «Οι βιολογικές ή οι κοινωνικές δομές προ-καθορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά;». Η Εγκληματολογία μοιάζει να κάνει στροφή και να ξαναγυρνάει πίσω στις μονοπαραγοντικές (single factor) θεωρίες.
Ο γεννημένος εγκληματίας ξαναγεννιέται;
Η κατάσταση χειροτερεύει, καθώς η βιοτεχνολογία δίνει βάση σε/για νέες υποθέσεις. Ο δολοφόνος-κλώνος (δηλαδή ο μετα-Φρανκενστάιν), ο εγκληματίας-cyborg (δηλαδή ο πληκτρολογούμενος και τηλεκατευθυνόμενος δράστης) επαναφέρουν στην επικαιρότητα τόσο τους ρατσιστικούς δαίμονες όσο και τα βιοηθικά προβλήματα.
Παρά τη σύγχυση που δημιουργεί η σχέση DNA - εγκλήματος, ορισμένοι ισχυρίζονται ότι το γενετικό υλικό αποκαλύπτει το εγκληματικό δυναμικό. Οι εγκληματίες γεννιούνται βίαιοι και επιθετικοί και δεν έχουν δυνατότητα επιλογής – ούτε συνείδηση ή αίσθηση ενοχής.
Οι βιολογικές θεωρίες βγήκαν από το χρονοντούλαπο της Εγκληματολογίας και επανέρχονται δριμύτερες και περισσότερο επιστημονικοφανείς. Τους γενετικά βεβαρημένους κακοποιούς ή τους «γιατρεύουμε» ή τους εξαφανίζουμε από την κοινωνία. Αυτός ο αφοριστικός λόγος μάς δείχνει ένα μονόδρομο: Oι «κακοί» ή όσοι απεικονίζουν το κακό πρέπει να εκτελεστούν. Το DNA εμφανίζεται ως απόλυτη απόδειξη. Ο αλάθητος μάρτυρας. Σαν βιολογική θεοδικία.
Αν και οι εξετάσεις DNA βοηθάνε στην αποφυγή δικαστικής πλάνης, η αξιοπιστία αυτών των εξετάσεων καθώς και το νομικό τους πλαίσιο δεν είναι τόσο σταθερά/ασφαλή όσο πιστεύουμε. Τα γενετικά αποτυπώματα έχουν κι αυτά τις σκοτεινές πλευρές τους και αμφισβητούνται από πολλούς.
Η κοινωνία-τιμωρός πρέπει να πάψει ν’ αναζητεί αποδιοπομπαίους τράγους με βάση τα ρατσιστικά ή ξενοφοβικά ανακλαστικά της συγκυρίας ή να μετατρέπει το έγκλημα και την εγκληματικότητα σε θέαμα/show.
Κανείς δεν είναι γεννημένος κακός. Ο γενετικός ντετερμινισμός του Lombroso –η ιδιαιτερότητα του εγκληματία μέσα από την ιδιαιτερότητα στο σώμα του– στηρίζεται στην πεποίθηση ότι η αποκωδικοποίηση του μέρους μάς καθιστά γνωστό «το όλον». Με την ανάγνωση του DNA (μοιάζει να) διαθέτουμε το «όλον» αλλά –ίσως– αγνοούμε την αποφασιστική λειτουργία των μερών, ακόμα και σε σχέση με την εγκληματογένεση.
Βέβαιο πάντως είναι ότι η «εγκληματολογία των εικόνων και των δαιμόνων», δηλαδή των εγκληματιών, δεν εξυπηρετεί την αντεγκληματική πολιτική, αφού, επικεντρωμένη σε εγκληματικούς τύπους, αιτιοκρατίες και αποκλεισμούς, θυσιάζει τα δικαιώματα του ανθρώπου στο όνομα της προστασίας του ανθρώπου.
Η επιστημονική αλαζονεία του 19ου αιώνα, που βασιζόταν στο θετικισμό, επανέρχεται στον 21ο αιώνα και –μέσω DNA– ξαναφέρνει στην επικαιρότητα το γεννημένο εγκληματία – με τα παλιά ή και με τα νέα «στίγματα». Η φυσική (βιολογική) και ψυχική διαφοροποίηση του εγκληματία από τους «κανονικούς ανθρώπους» έχει μεν παρασύρει την εγκληματολογική ανθρωπολογία σε ρατσιστικές και σεξιστικές αναφορές ή και σε μια εγκληματική μοιρολατρία (fatalité criminelle), εντάσσεται δε –εν μέρει τουλάχιστον– στην πίστη για μια μαθηματικά ελεγχόμενη δομή της γνώσης. Οι μετρήσεις, οι στατιστικές, οι πιθανότητες μπορεί να έχουν διαμορφωθεί «μέσα από λαθεμένες αιτιολογήσεις ή ελλιπή επιστημονική μεθοδολογία», μπορεί να μην έχουν λογική ερμηνεία, καλούνται όμως –μαζί με τις hard sciences– να άρουν τις συγκρούσεις του τεχνικο-επιστημονικού ορθολογισμού με τον εαυτό του.
Η Φυσιογνωμική χρησιμοποιείται όλο και συχνότερα στη δίωξη του εγκλήματος αλλά και της τρομοκρατίας. Το «εξωτερικά δήλο πολιτικοκοινωνικό μητρώο του υπόπτου» –συνήθως συναρτώμενο με το χρώμα του δέρματος και την ατημέλητη εμφάνιση– δεν φτάνει, μολονότι η Αστυνομία βρίθει απόψεων που στηρίζονται σ’ ένα racial profiling.
Η αντιτρομοκρατική υστερία πιέζει την τεχνολογία να εισέλθει ακόμα και μέσα στο ανθρώπινο μυαλό για να εξετάσει «τι σκέπτεται».
Επιστήμονες αναλύουν τα κυκλώματα των εγκεφαλικών νεύρων για να εντοπίσουν ποιο μέρος του εγκεφάλου ανιχνεύει ψεύδη. Ψυχολόγοι μελετούν τις «μικροεκφράσεις του προσώπου» και αστυνομικοί ακονίζουν το ένστικτό τους –για το αν λέει ψέματα ο ανακρινόμενος– μέσα από ένα εξειδικευμένο λογισμικό.
Λάθος δρόμος και λάθος στρατηγική. Στο μυαλό και στην ψυχή του ανθρώπου γεννιέται η εγκληματική ιδέα και γονιμοποιείται μέσα σε «άρρωστο» και άνομο περιβάλλον. Αυτό το περιβάλλον ποιος θα το αλλάξει; 

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 15/12/10

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Δεν υπάρχουν περιθώρια για ανοχή, ηττοπάθεια και μοιρολατρία....


Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ Σαράντου
Αναπληρωτή Προέδρου της Διοίκησης
του Ε.Κ.Αρκαδίας

Η Πανεργατική - Πανελλαδική Απεργία στις 15 Δεκέμβρη πρέπει να σημάνει την έναρξη της ολομέτωπης αντεπίθεσης των εργαζομένων ενάντια στην καταστροφικό κατήφορο, στον οποίο σπρώχνουν τη χώρα η Τρόικα και η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης.

Το «Μνημόνιο No 3» είναι ακόμα πιο βίαιο και σκληρό σε βάρος του κόσμου της μισθωτής εργασίας, της κοινωνίας και της οικονομίας. Αφορά την πλέον επιθετική ανασυγκρότηση του κεφαλαίου και την πιο βίαια αναδιανομή του πλούτου που γνώρισε ποτέ η χώρα.
Με εργαλείο έναν ανάλγητο ταξικό προϋπολογισμό και µε οδικό χάρτη τις εντολές της Τρόικας, η κυβέρνηση:
Καταστρέφει και εμπορευματοποιεί τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά: Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Πρόνοια και προστασία, Δημόσιες συγκοινωνίες, Ενέργεια, και Τοπική Αυτοδιοίκηση μπαίνουν σε µια πορεία οριστικής κατεδάφισής τους.
Σπρώχνει τους μισθούς στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα σε ελεύθερη πτώση, διαλύει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, θεσμοθετεί παντού την εργασιακή ζούγκλα των ατομικών Συμβάσεων, των μηδενικών εργασιακών δικαιωμάτων και της φτωχοποίησης των εργαζομένων.
Διαλύει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και τις οργανώσεις του, καταλύει δημοκρα-τικά και κοινωνικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν µε αίμα και αγώνες και γυρνά το κοινωνικό ρολόι 100 χρόνια πίσω.
Αυτή η πολιτική έρχεται για να μείνει χρόνια. Η επιμήκυνση της αποπληρωμής δανείου µε νέα υψηλότερα επιτόκια, συνοδεύεται από τη μόνιμη και συνεχή εφαρμογή µνηµονιακών μέτρων για δεκαετίες. Κυβέρνηση και Τρόικα βάζουν στο γύψο της φτώχειας και της ανέχειας τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τα λαϊκά στρώματα.

Απέναντι σε αυτήν την επίθεση δεν µορούμε να µείνουμε άφωνοι και ακίνητοι.
Ο αγώνας µας είναι το μοναδικό όπλο στα χέρια µας για την ανατροπή της χυδαίας και βίαιης νεοφιλελεύθερης επίθεσης, που δεχόμαστε.

Δίνουμε ριζοσπαστική, αγωνιστική, ταξική φωνή στα συνδικάτα, δημιουργώντας ένα πλειοψηφικό ρεύμα ενωτικής δράσης, που θα ανατρέψει τα σχέδιά τους και θα φέρει τα πάνω κάτω.
Ενώνουμε τις φωνές µας και τις δυνάμεις µας µε τους εργαζομένους της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας. Συντονίζουμε τις κινητοποιήσεις µας για τη διαμόρφωση ενός πανευρωπαϊκού αγωνιστικού μετώπου ανατροπής.
Παλεύουμε για τη συνολική και χωρίς όρους ανατροπή του Μνημονίου, την αποδέσμευση της χώρας από το νεοφιλελεύθερο µηχανισμό στήριξης, την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους σε όφελος του λαού και των εργαζομένων. Αυτό το χρέος δεν είναι δικό μας.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ στις 15 Δεκέμβρη μπορεί να ξεπεράσει την απεργία της 5 Μάη. Παρά τις επιφυλάξεις και τις ενστάσεις ακόμη και τις διαφωνίες, που υπάρχουν για τη στάση της πλειοψηφίας της ηγεσίας του συνδ. κινήματος, η μαζική συμμετοχή στην Απεργία και στην Συγκέντρωση αποτελεί την πιο υπεύθυνη στάση όλων µας μπροστά στις ιστορικές προκλήσεις, που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι.
Οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, όλοι οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, που βρισκόμαστε πλέον αντιμέτωποι με νέες δραματικές περικοπές δικαιωμάτων, θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και με ΕΝΟΤΗΤΑ και αποφασιστικότητα θα αντισταθούμε να μην περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα.

- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ -
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

Στις 15 Δεκέμβρη Απεργούμε και διαδηλώνουμε μαχητικά, μαζικά και ενωτικά.