ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΟΥ Η ΔΡΑΜΑ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ  ΚΑΛΟΤΥΧΟΣ

                       

του Βασίλη Γ. Χατζηθεοδωρίδη

       παιδαγωγού-συγγραφέα

Δεν είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο.

Στα Λαγκάδια, το κρεμασμένο κυριολεκτικά στην απότομη πλαγιά του βουνού μεγαλοχώρι της ορεινής Γορτυνίας, ένα ανοιξιάτικο απομεσήμερο, είδε το φως της ημέρας ένα μονάκριβο αγόρι, καρπός αγάπης δυο νέων ανθρώπων. Χαρές, ελπίδες και όνειρα για τη ζωή.

«Βαπτίζεται ο δούλος τού Θεού Κυριάκος…» δήλωσε ο ιερέας και ο πατέρας του νεοφώτιστου Καλότυχος πλημμύρισε από ευγνωμοσύνη, καθώς καμάρωνε στο τέλος του μυστηρίου, στο ναό της Παναγιάς, το παιδί που έβαζε στην αγκαλιά της γυναίκας του ο κουμπάρος. 

Η αγάπη έτρεφε την ευτυχία και οι δυο μαζί έσμιγαν με τις ηλιαχτίδες της Ανατολής κι έλουζαν τις τρεις ψυχές  στο φτωχόσπιτο τον πρώτο καιρό. Όμως, ίσως έχουν δίκαιο εκείνοι που λένε πως οι στιγμές ευτυχίας είναι σαν τα όμορφα λουλούδια που μαραίνονται με το πρώτο άγγιγμα. Δεν κρατάνε πολύ. Κι εδώ η μοίρα είχε τη δική της άποψη. Ο μικρός Κυριάκος έχασε τη μητέρα του σε μια από τις πρώτες στάσεις στο ταξίδι της ζωής.

 Να λοιπόν, που δεν ήταν καθόλου καλότυχος ούτε ο Ηλίας, ούτε και ο μικρός Κυριάκος.

Στο Σχολείο της πατρίδας του ο μικρός Κυριάκος με τη βοήθεια του πατέρα του και της μητριάς του, είχε επιδόσεις που του επέτρεπαν παραπέρα σπουδές και τέλος Μαρτίου του 1929 με τον τίτλο του δασκάλου από το «Τριτάξιον Διδασκαλείον Τριπόλεως», χαιρέτησε γονείς, συγγενείς και φίλους και έφυγε με περιουσία μια μικρή ξύλινη χειροποίητη βαλίτσα για την Τρίπολη.     

Ο βαρύς χειμώνας, η μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση, ο ευπαθής λόγω κακής διατροφής οργανισμός του και η λιτή ενδυμασία συνωμότησαν εναντίον του. Μετά από πορεία 66 χιλιομέτρων, η παγωμένη Τρίπολη μείωσε την σωματική του αντοχή. Η ακατάλληλη για την εποχή ενδυμασία του αποδείχτηκε ανίκανη να θωρακίσει αποτελεσματικά το κορμί του νεαρού Κυριάκου, στην αντιμετώπιση του ψύχους.  Και σαν να μη έφτανε η μέχρι τότε περιπέτεια, η τριμμένη κουβέρτα που είχε για τον ύπνο έπεσε από το τρένο στη διαδρομή προς την Αθήνα και χάθηκε μαζί με τη βαλίτσα του.

Όταν έφτασε στον τόπο διορισμού του, τη Δράμα, οι αντίξοες συνθήκες  υπονόμευσαν σοβαρά την υγεία του.

Παρουσιάστηκε στον Επιθεωρητή Δημοτικών Σχολείων Δράμας, ορκίστηκε και τοποθετήθηκε προσωρινά στο 1^ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης, που βρίσκεται ακόμη και σήμερα στην οδό Αδριανουπόλεως.

 

Σύμφωνα με τη ληξιαρχική πράξη του Θανάτου του στο Ληξιαρχείο Δράμας, απεβίωσε την 20ήν Απριλίου 1929, ημέρα Σάββατο, στις 6 η ώρα το απόγευμα, σε ηλικία 20 ετών, στην Οδό Γαληνού. Ως μάρτυρες του θανάτου φέρονται ο Δημοσθένης Ξανθόπουλος και ο Μιλτιάδης Γιαννακόπουλος. Την πιστοποίηση θανάτου υπέγραψε ο ιατρός Δ. Ιωαννίδης ο οποίος δήλωσε ως αιτία θανάτου τη διπλή πνευμονία.

Ο Κυριάκος έχασε τη μάχη με τη ζωή. Άφησε το άψυχο κορμί του στη Δραμινή γη προτού προλάβει να μάθει στα παιδιά πώς να την αντιμετωπίζουν.

Μετά από 82 χρόνια, ελάχιστες είναι πληροφορίες για τις πολλές κακοτυχιές  του Καλότυχου Κυριάκου.  

«Κατά τη διαδρομή προς την Αθήνα έπεσε  η βαλίτσα του από το τρένο» μας είπε σε τηλεφωνική επικοινωνία στις 10 Ιουνίου 2011, ο εγγονός του Αδελφού του Ηλία επίσης Ηλίας Καλότυχος, κάτοικος Αθήνας, 77 ετών. Πιστεύει ότι δεν έχουν μεταφερθεί τα οστά του στην ιδιαίτερη πατρίδα του Κυριάκου τα όμορφα Λαγκάδια της Γορτυνίας.