Έχει βερίκοκα η Τρίπολη;

Ρωτώντας τους απλούς ανθρώπους που ζουν στην Τρίπολη, θα σου πουν ότι αγαπάνε περισσότερο το Θέατρο στο Άλσος του Αγ. Γεωργίου, παρά το “σύμβολο” της πόλης μας το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο. Πιστεύουν οτι η πλατεία Άρεως είναι μέρος της καθημερινότητάς τους και όχι η κεντρική πλατεία του Αγίου Βασιλείου. Οι πεζόδρομοι που δημιουργήθηκαν 13 χρόνια μετά από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 1998 στο κέντρο της πόλης, ελκύουν περισσότερο από το συντριβάνι στην πλατεία Πετρινού, το συντριβάνι στην πλ. Αγίου Βασιλείου ή το υπαίθριο σκάκι στα Κλωνατζίδικα.

Οι πολίτες που δεν ζουν στον αστικό χώρο της Τρίπολης, αλλά στον ημιαστικό ή αγροτικό χώρο γύρω από την πόλη, στο μυαλό τους δεν είναι ούτε οι “μάντρες” ούτε τα πεζοδρόμια που φτιάχνονται κατά καιρούς, αλλά η συνεχής απομόνωση και ερημοποίηση των χωριών τους. Δεν ενδιαφέρονται για “ασπρίσματα” και καλωπισμούς, αλλά για τους συγγενείς και τους φίλους που ζουν μακριά απ' αυτούς. Γι΄αυτό και προσπαθούν μέσα από τα τοπικά πανηγύρια και τις γιορτές να πάρουν κάποιες επιδοτήσεις και να οργανώσουν ένα καλύτερο χορό για τους επισκέπτες του Καλοκαιριού.

Στις παραπάνω περιπτώσεις οι Δημότες πέφτουν θύματα των αναγκών τους. Χρειάζονται τα έργα, έχουν συμβιβαστεί με το τρομερό κόστος που πληρώνουν για μελέτες και κατασκευές, παρόλο που είναι αντιπαραγωγικά και ποτέ μα ποτέ η Τρίπολη ως κοινωνία δεν έχει όφελος. Γνωρίζουν οτι οι πολιτικοί θα περάσουν από τα πανηγύρια να χαιρετίσουν τον κόσμο, χρειάζονται όμως και τις “βοήθειες” για να μην τους πουν οι συγχωριανοί ή οι επισκέπτες οτι δεν κάνουν ούτε μία γιορτή να ζωντανέψει το χωριό.

Και όμως υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές. Τα χρήματα ή τα προγράμματα που χρησιμοποιούνται στο Δ. Τρίπολης, να πηγαίνουν σε έργα και δράσεις για τις ανάγκες των περισσότερων και να είναι παραγωγικά. Όταν επισημοποιήθηκε η επισκευή του Μαλλιαροπούλειου κάποιες φωνές είπαν τις αντιρρήσεις τους για τον μικρό αριθμό θέσεων του Θεάτρου, δημιουργώντας ένα θεσμό που θα θέλει συνεχώς την επιδότηση του Δήμου για να βγαίνουν τα έξοδα μιας μεγάλης παράστασης. Επίσης το Μαλλιαροπούλειο πρέπει να ανοίξει στις ερασιτεχνικές τοπικές προσπάθειες, πράγμα αμφίβολο σήμερα αφού δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την οργάνωση του χώρου. Άρα; Άρα δημιουργήσαμε με χρήματα της Ελληνικής πολιτείας ένα “Αστικό θέατρο”, ακριβό για τους πολλούς δημότες και που δεν χρησιμοποιείται από τους θιάσους που έρχονται στο Καλοκαιρινό Φεστιβάλ στην Τρίπολη.

Ήμουν παρών όταν δήλωσε ο πρώην Δήμαρχος και πρώην Υπουργός κ. Σταύρος Μπένος οτι το Μαλλιαροπούλειο θέατρο πρέπει να έχει ζωή, να χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους, τους κατοίκους της Τρίπολης, τους ερασιτέχνες και επαγγελματίες του θεάτρου. Ήμουν από τους λίγους που είχαν τονίσει στον πρώην Δήμαρχο κ. Κοτσιάνη οτι τα Σφαγεία, η παλιά Πυροσβεστική και η περιοχή της Κάτω αγοράς πρέπει με κάποιο νόμιμο τρόπο να παραμείνουν όρθια και να δημιουργήσουν ένα δίκτυο πολιτισμού που να συνδέει τα κτίρια και τους ανθρώπους. Τα Κτίρια και οι χώροι πρέπει να έχουν χρησιμότητα και να βοηθούν τους πολίτες να ικανοποιούν τις ανάγκες τους σε Πολιτισμό, σε ψυχαγωγία και έκφραση. Γι' αυτό και έχει πετύχει το θεατράκι στον Αγ. Γεώργιο, αν και δεν είναι θεατράκι ένας χώρος 900 θέσεων.

Λεφτά δεν υπάρχουν. Ειδικά για πέταμα. Επιμένω οτι πρέπει να εκμεταλλευόμαστε κάθε ευκαιρία για να δημιουργήσουμε μία άλλη κοινωνία, μία άλλη Τρίπολη. Ας ψάξουμε να βρούμε ευρωπαϊκά κονδύλια για ανέργους, για την κοινωνική οικονομία, για την προώθηση των τοπικών προϊόντων, θα είναι πιο οφέλιμα για τους πολίτες σε οικονομική κρίση, από οτι έργα αμφιβόλου αξίας και παραγωγής οικονομικών αποτελεσμάτων.

Τέτοιες πολιτικές δεν γίνονται από πολιτικούς τοπικής αυτοδιοίκησης γραφειοκράτες ή που στηρίζονται σε παραγοντικά συστήματα. Τελεία και παύλα. Οι νέες πολιτικές θα στηρίζονται στις ανάγκες του κόσμου που μένουν στο Δ. Τρίπολης. Αν οι ανάγκες του κόσμου είναι να δημιουργηθούν δουλειές, τότε ο Δήμος θα πρέπει να στοχεύει προς τη δημιουργία δουλειών. Αν υπάρχει έντονη ανάγκη για διατροφή, για ένδυση, για βοήθεια σε άπορους, τότε ο Δήμος πρέπει να είναι παρών ενεργά, όχι να εύχεται να γίνει ανάπτυξη. Η κοινωνία πρέπει να είναι στο επίκεντρο, να διαβουλεύεται συνεχώς με τις πολιτικές του Δημοτικού συμβουλίου.

Για παράδειγμα αυτές τις μέρες παρακολουθούμε το γενικό σχέδιο της Περιφέρειας Πελοποννήσου για τα σκουπίδια. Ο κ. Τατούλης προτρέπει τους Δήμους να μειώσουν τα Δημοτικά τέλη, να ξεκινήσουν άμεσα ανακύκλωση γιατί έχει δεσμεύσει δυστυχώς την περιφέρεια να δέχεται τα σκουπίδια έως 61 Ευρώ τον τόνο από τους Δήμους. Ο κ. Τατούλης βάζει όρους και θέτει το ζήτημα οικονομικά και μόνο. Τους λέει με άλλα λόγια τι εστί βερίκοκο, αντίστοιχο της λογικής του κ. Άδωνι Γεωργιάδη. Ο Δήμος Τρίπολης ποια πολιτική θα ακολουθήσει; Να πηγαίνει τα σκουπίδια της πόλης στην περιφέρεια και ένα μεγάλο κομμάτι εσόδων να πηγαίνει στο βρόντο της ιδιωτικής εταιρίας που εκμεταλλεύεται τα σκουπίδια; Να “παρακαλέσει” τους πολιτικούς της Αθήνας να πηγαίνουν τα σκουπίδια στη Φυλή; Να προσπαθεί να τα ξεφορτωθεί όπως μπορεί; Ή επιτέλους να χρησιμοποιήσει τους ίδιους τους πολίτες, να βάλει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος την κοινωνική εταιρία ανακύκλωσης και να ενεργοποιήσει με όλες του τις δυνάμεις σχολεία, Δημόσιες υπηρεσίες και επαγγελματίες προς την κατεύθυνση της ανακύκλωσης;

Κοιτάξτε. Να στηριχθεί ένας Δήμος στους πολίτες του για να λύσει ένα πρόβλημα δεν είναι εύκολο. Σημαίνει οτι δίνουμε χώρο και εξουσία στο λαό. Σημαίνει οτι χάνουμε τα όποια οφέλη που έχουμε ως παράγοντες ή ως τεχνοκράτες για το πρόβλημα. Σημαίνει οτι οι πολίτες θα λειτουργήσουν όχι ως ιδιώτες αλλά ως κοινωνία. Δεν θα κοιτάξουν το προσωπικό τους κέρδος ή όφελος, αλλά το γενικό συμφέρον, τη γενική ωφέλεια από τις πράξεις τους. Και αν πετύχει στα σκουπίδια γιατί να μην πετύχει στην ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών; Γιατί να μην πετύχει στη γενική εισαγωγή ενός τοπικού νομίσματος, που θα αποεμπορευματοποιεί ένα σύνολο βασικών αγαθών για τους πολίτες της Τρίπολης; Ξέρετε η παραπάνω περιγραφή φωτογραφίζει μία κοινωνία που κάνει πέρα τις οικονομίστικες λογικές που μας μαστίζουν και θέτουν τις κοινωνικές ανάγκες στο επίκεντρο. Μία κοινωνία που συντονίζεται με τη γενικότερη στροφή που πρέπει να πάρει η χώρα μας. Είναι η μόνη της ελπίδα να επιζήσει τη λαίλαπα της Κρίσης. Η Τρίπολη θα παίξει ρόλο στην ανατροπή των πολιτικών; Πρέπει να παίξει. Αλλιώς θα δούμε πάλι “τι εστί βερίκοκο”.

Μην έχετε αυταπάτες οτι η Τρίπολη είναι μία πόλη ανάμεσα σε πολλές στην Ελλάδα και πρέπει να ακολουθεί τις γενικές κατευθύνσεις. Ο Δ. Τρίπολης είναι ένας μεγάλος Δήμος ανάμεσα σε 325. Μπορεί να έχει τη δική του αυτόνομη, αυτοδιοικητική πορεία. Μπορεί να γίνει πρότυπο. Και η Ελλάδα μπορεί να γίνει γενικό πρότυπο για την Ευρώπη. Μία στις 28. Γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν φαγωθεί μαζί μας; Γιατί πρέπει και η Ελλάδα και η Κύπρος να ακολουθεί τις πολιτικές του Βερολίνου;  Όπως και για την περιφέρειά μας. Φαντάζεστε μία γενική στροφή στους Δήμους της Πελοποννήσου; Θα αλλάξει όλη η Πελοπόννησος, η οποία είναι μία από τις 13 περιφέρειες της Ελλάδας. Αλλάζουν τα πράγματα. Πιστέψτε το. Από το σπίτι μας. Από την παρέα μας. Από το Δήμο μας.

Άκης Χουζούρης