ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΙΚΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ*
Γράφει
η Μί.τσα Μακρή
Σημειολόγος της καθημερινότητας
Τρίπολη. Πρωτεύουσα της Αρκαδίας.
Ιστορική πόλη. Με τη Νομαρχία της, το Δημαρχείο της, τα μαγαζιά της, το Μαλλιαροπούλειο
Θέατρό της, με τα από όλα της. Δυο όμως πράγματα την έκαναν να ξεχωρίζει. Η
Παιδαγωγική της Ακαδημία και οι αναρίθμητες πλατείες της.
Στην παιδαγωγική θα σπούδαζα όσο
καιρό θα έμενα στην Τρίπολη, στις πλατείες θα περιπλανιόμουνα κατά το ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα. Δε
θυμάμαι καν το χρόνο που μου πήρε για να τις μάθω.
Εγώ ήξερα από την πατρίδα μου, τα
Γιάννενα, όταν αναφερόμαστε με τη γενική γεωγραφική έννοια «στην πλατεία» να
εννοούμε και να καταλαβαίνουμε άπαντες τον ίδιο ακριβώς πολεοδομικό
προσδιορισμό. Λέγαμε, ας πούμε, πλατεία και προσδιορίζαμε το τόπο που έφερε την
ονομασία «Πλατεία Βασιλέως Πύρρου». Έτσι ήξερα έτσι έκανα.
Με αυτό το δεδομένο καρφωμένο στο
μυαλό μου πορευόμουν. Ήρθε όμως η ζωή – η Τρίπολη συγκεκριμένα – να μου αλλάξει
άποψη. Είχα μια συμφοιτήτρια από την Άρτα, καλή κοπέλα, και θέλαμε να δώσουμε
ραντεβού για τις απογευματινές ώρες. «Πού θα βρεθούμε;» «Στην πλατεία!»
απαντούσαμε με μια φωνή. «Στις 8 είναι καλά;» «Μια χαρά!»
Αυτό το «μια χαρά» μας γονάτισε.
Μια χαρά και δυο τρομάρες. Τρεις μήνες κάναμε να συντονιστούμε. Κι αυτό στην
τύχη. Στην πλατεία Άρεως πήγαινα εγώ, στην πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β΄ η
συμφοιτήτρια, στην πλατεία Κολοκοτρώνη εγώ, στην πλατεία Φιλικών εκείνη! Δεν
μπορούσαμε να ανταμώσουμε.
Βρισκόμασταν την επομένη στην Παιδαγωγική
και μετά χανόμασταν στις πλατείες. «Πού είναι η πλατεία;» ρωτούσα τους
ντόπιους. «Ποια πλατεία;» μου απαντούσαν εκείνοι. Έχανε η μάνα το παιδί κι
εκείνο την πλατεία. Χαμός σας λέω. Πιο πολλές οι πλατείες από τα ενοικιαζόμενα.
Δε γινόταν έπρεπε να κάνω μια
καταγραφή. Άρχισα να ρωτάω ποιο είναι το όνομα κάθε πλατείας που περνούσα. Να
φτιάξω μια λίστα. Όχι σαν αυτή του Βενιζέλου που την είχε δυο χρόνια στο
συρτάρι του. Μια κανονική λίστα μπας και πιω κανένα απόγευμα καφέ με τη φιλενάδα
μου. Έπαθα σοκ με την ποσότητα. Αναφέρω εν τάχει: Πλατεία Άρεως, πλατεία Σέχι,
πλατεία Φιλικών, πλατεία Πετρινού, πλατεία Μακαρίου, πλατεία Μπασιάκου, πλατεία
Βαλτετσίου, πλατεία Κολοκοτρώνη, πλατεία Δεληγιάννη, πλατεία Αγ. Βαρβάρας,
πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β΄, πλατεία Μεταμορφώσεως, πλατεία Αποδήμων, πλατεία
Νέας Δημοτικής Αγοράς. Δεν είμαι σίγουρη αν δεν κατέγραψα κάποια, αλλά
ξεπλατειάστικα στο μέτρημα.
Την επόμενη φορά είπα στη
συμφοιτήτρια, «Ραντεβού κάτω από το Άγαλμα του Κολοκοτρώνη!» «Σε ποια πλατεία
είναι;» με ρώτησε. Της έκοψα την καλημέρα! Μάρτυς μου ο Γέρος του Μωρία. Ε, μα!
_________________
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα" - Μάρτιος 2013
