Σ υ ν έ ν τ ε υ ξ η*
στην εφημερίδα «Αρκαδικά Νέα»
του Γιώργου Η. Παπαηλιού
Δικηγόρου-Διδάκτορα Νομικής
- κ. Παπαηλιού, να αρχίσω από μία ερώτηση που διατυπώνεται από πολλούς Αρκάδες, φίλους σας και αντιπάλους σας: πως γίνεται, μέσα σε ποιες συνθήκες, γόνος μιας συντηρητικής οικογένειας, με ισχυρές ρίζες στην Αρκαδία, με πολιτική «κληρονομιά» καλή και όνομα ανάλογο, πως γίνεται να βρεθεί στην «άλλη πλευρά»;
Κατ΄ αρχάς να υπογραμμίσω, ότι ο πατέρας μου Ηλίας Παπαηλιού υπήρξε επί μακρόν βουλευτής Αρκαδίας και υπηρέτησε τον αρκαδικό λαό με συνέπεια, σεμνότητα και ήθος, στο πλαίσιο των πολιτικών αντιλήψεων που επρέσβευε Ο αρκαδικός λαός τον περιέβαλε με εμπιστοσύνη και αγάπη, γεγονός που, παρά την παρέλευση πολλών χρόνων, ως απόηχος, εκπέμπεται ακόμη και σήμερα. Τη μνήμη του πατέρα μου τιμώ και τον ευγνωμονώ για όσα μου κληροδότησε, εννοώ το «καλό» όνομα, όπως και εσείς αναφέρετε.
Από τον πατέρα του κληρονομεί κάποιος στοιχεία του χαρακτήρα του, όμως όχι απαραίτητα και τις ιδέες του. Εγώ, έχοντας ανδρωθεί τα χρόνια της δικτατορίας, αυτοπροσδιορίστηκα ιδεολογικά και πολιτικά στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, το χώρο της αριστεράς. Επομένως, η ανάμειξή μου στα κοινά με την «άλλη πλευρά» ήταν αυτονόητη.
- Ξεκινήσατε την πολιτική σας προσπάθεια, πάντως, με άριστες προοπτικές. Νέος, μορφωμένος, άφθαρτος, γενικός γραμματέας υπουργείου, ηθικό και ακέραιο άτομο, κατά γενική ομολογία. Η πορεία σας όμως, η «τύχη» σας μέσα στο πα.σο.κ. δεν ήταν αυτή που τα τότε πράγματαπροδιέγραφαν. Πως το εξηγείτε, σήμερα μάλιστα, με την ηρεμία και την καθαρότητα που προσφέρει ο χρόνος;
Η διαδρομή κάποιου στα πολιτικά πράγματα καθορίζεται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ αυτών και από τη συγκυρία. Χωρίς να υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες, επισημαίνω, ότι το ΠΑΣΟΚ από αλλού ξεκίνησε και αλλού μας οδήγησε. Δυστυχώς, η συμπόρευσή μου με το ΠΑΣΟΚ συνέπεσε με τη μετατόπισή του προς καθεστωτικές λογικές και συντηρητικές πολιτικές θέσεις. Ιδίως, από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 και τη δεκαετία που ακολούθησε, το ΠΑΣΟΚ , κινούμενο παράλληλα με τα υπόλοιπα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, αποδέχθηκε τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Η συντηρητική - νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ κορυφώθηκε μετά το 2009, όταν η κυβέρνησή του αποφάσισε την υπαγωγή της χώρας στο «μνημόνιο» και, μέσω αυτού, την υποταγή της στις επιταγές της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ.. Μία επιλογή καταστροφική, που κατέστησε τη χώρα δέσμια των δανειστών της.
Όλα αυτά τα χρόνια είχα διατυπώσει δημοσία και στο πλαίσιο των κομματικών οργάνων τις ενστάσεις και διαφωνίες μου για τις επιλογές του πα.σο.κ. «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω» και όχι μόνον. Ήμουν ο «αιρετικός» που «χάλαγε τη σούπα» στους ασκούντες κομματική και κυβερνητική εξουσία.
Έτσι, το Μάιο 2010, με επιστολή μου, αποχώρησα, διατυπώνοντας για μία ακόμη, τελευταία πλέον, φορά την πλήρη διαφωνία μου με την πολιτική του πα.σο.κ., την πολιτική των «μνημονίων» και καταγγέλλοντας τη μετάλλαξή του σε ένα «νεοφιλελεύθερο μόρφωμα διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας από ένα κύκλο αξιωματούχων, που δεν έχει σχέση με τις κοινωνικές αναφορές και τον προοδευτικό χαρακτήρα ενός σοσιαλιστικού κόμματος».
- Το πολιτικό μέλλον του Γ. Παπαηλιού μέσα στις σημερινές, ρευστές και αβέβαιες συνθήκες, ποιό είναι ; Υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί φίλοι σας, που αναρωτιούνται σχετικά
Διανύουμε μία περίοδο αβεβαιότητας σε όλα τα επίπεδα και σε όλο τον κόσμο. Η ανασφάλεια κυριαρχεί. Σ΄ αυτό το πλαίσιο, το μέλλον είναι αβέβαιο. Ως ενεργός πολίτης, με αναφορές και στενές σχέσεις με την Αρκαδία, θα εξακολουθώ να συμμετέχω στα αρκαδικά δρώμενα, ενεργοποιούμενος πολιτικά στις γραμμές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
- Για την κατάσταση και το μέλλον της χώρας, ποια η γνώμη σας ; Είστε αισιόδοξος ή όχι και γιατί;
Πρέπει να επισημανθεί ότι η κρίση που ολόκληρος ο κόσμος βιώνει είναι συστημική, που σημαίνει κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, υπό τη μορφή που αυτό σήμερα εμφανίζεται, αυτήν του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Έτσι, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, οι χώρες δεν κυβερνώνται από τους τους έχοντες λαϊκή νομιμοποίηση πολιτικούς, αλλά από το οργανωμένο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο που κυριαρχεί. Η πολιτική αλλά και η πραγματική οικονομία έχουν περάσει στο περιθώριο και οι «φούσκες» αποτελούν πηγή τεραστίων κερδών που τα καρπώνονται οι «αγορές». Αυτές αποφασίζουν, έχοντας μετατρέψει, μέσω του υπερδανεισμού, ολόκληρες χώρες στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο σε «αποικίες χρέους» και, μέσω της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, τις κοινωνίες σε «ζούγκλα», όπου ισχύει ο νόμος του ισχυρού, ενώ οι λαοί ζουν υπό συνθήκες οικονομικής ανέχειας και εξαθλίωσης.
Σ΄ αυτό πλαίσιο, με αποφάσεις, αρχικά της κυβέρνησης του πα.σο.κ., στη συνέχεια της συγκυβέρνησης πα.σο.κ.-ν.δ., και σήμερα της τρικομματικής συγκυβέρνησης ν.δ.-πα.σο.κ.-δημ.αρ. η χώρα υπήχθη σε μηχανισμό κατ΄ ευφημισμόν «στήριξης», συγκεκριμένα σε μηχανισμό αλλεπάλληλων δανειακών συμβάσεων και «μνημονίων», που επιβάλλουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Ας σημειωθεί, ότι και σήμερα οι συγκεκριμένες πολιτικές ασκούνται για λογαριασμό και προς το συμφέρον των δανειστών, χωρίς ουσιαστική λαϊκή εντολή και λαϊκή νομιμοποίηση, αν λάβει κάποιος υπόψη όσα προεκλογικά αλλά και αμέσως μετά τις τελευταίες εκλογές οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι εξήγγειλαν. Ο σκοπός αυτών των πολιτικών είναι εμφανής, ο υπερδανεισμός να αποτελέσει το πρόσχημα για την εξαφάνιση του ισχύοντος, πράγματι ατελούς και στρεβλού, κοινωνικού πλαισίου προστασίας και για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του εθνικού πλούτου στο ευρωπαϊκό και διεθνές κεφάλαιο, που, με πολιτικές λιτότητας και συνακόλουθα δραστικά μειωμένο κόστος εργασίας, θα τα εκμεταλλεύεται.
Έτσι οδηγούνται, ο τόπος σε οικονομική και πολιτική υποταγή στα διεθνή οικονομικά και πολιτικά κέντρα, η ελληνική οικονομία σε παρατεταμένη ύφεση, που πυροδοτεί πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας – ήδη η Ελλάδα προηγείται σε ποσοστά ανεργίας και ανεργίας των νέων στην Ευρώπη – και συνακόλουθα κατάρρευση, το κοινωνικό κράτος σε κατάργηση, οι πολίτες σε εξαθλίωση, η ελληνική κοινωνία σε διάλυση – τα μεσαία στρώματα φτωχοποιούνται, τα κατώτερα πληβειοποιούνται, η νεολαία, κυρίως νέοι επιστήμονες, μεταναστεύουν στο εξωτερικό, προκαλώντας αιμορραγία άξιου ανθρώπινου δυναμικού, που θα μπορούσε να συμβάλει στην ανασυγκρότηση του τόπου – και η δημοκρατία σε κατάσταση λειτουργικής αναπηρίας. Η Ελλάδα μετασχηματίζεται σε χώρα εθνικά, πολιτικά και οικονομικά υποτελή, και, μέσω της επιβολής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, σε «πειραματόζωο»-πρότυπο και για άλλα ευρωπαϊκά κράτη που ακολούθησαν, ακολουθούν και θα ακολουθήσουν.
Αυτή η κατάσταση πρέπει και μπορεί να αλλάξει, αρκεί να ανατραπούν και συνακόλουθα να αλλάξουν προσανατολισμό και κατεύθυνση οι ασκούμενες πολιτικές. Χωρίς να αγνοείται η δυσκολία του εγχειρήματος, που συνδέεται με το αρνητικό ευρωπαϊκό περιβάλλον και τον άτεγκτο χαρακτήρα του κυρίαρχου συστήματος εξουσίας, η, κατά προτεραιότητα, ανακοπή της καταστροφικής πορείας της χώρας και στη συνέχεια η ανασυγκρότηση του κράτους, η ανάπτυξη και η κοινωνική δικαιοσύνη πρέπει και μπορούν να αποτελέσουν σημεία αναφοράς. Αυτό προϋποθέτει και συνεπάγεται, η, ορατή στην κοινωνία, αλλαγή, με την τάση διαμόρφωσης μιάς ευρείας κοινωνικής συμμαχίας των λαϊκών, μεσαίων και κατώτερων, στρωμάτων, των δυνάμεων της δημιουργίας, της εργασίας, της γνώσης, του πολιτισμού και της νέας γενιάς, να καταστεί ενεργός, να μετασχηματιστεί σε αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων και στη συνέχεια, μέσω εκλογών, να εκφραστεί με μία νέα κυβέρνηση που να αποτυπώνει αυτή την αλλαγή.
- Για τις πολιτικές εξελίξεις του τόπου τι «βλέπετε»… Είναι σταθερή η τρικομματική κυβέρνηση, θα εξαντλήσει τη θητείας της;
Η τρικομματική κυβέρνηση, η «τρόϊκα» (εσωτερικού), είναι πλήρως υποταγμένη στις εντολές των δανειστών. Πρόσφατο κορυφαίο παράδειγμα η η, πολυδιαφημισμένη από την ίδια την κυβέρνηση, συμφωνία συγχώνευσης ΕΤΕ-Eurobank, που, παρά τους κυβερνητικούς λεονταρισμούς, ακυρώθηκε, κατ΄ εντολήν της τρόϊκας (εξωτερικού). Όσον αφορά την ηγεσία και των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης, εκτιμώ, ότι θα πορευτούν χέρι-χέρι μέχρι τέλους. Όμως, η επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση, οι κοινωνικές αντιδράσεις, δεδομένου ότι τα όρια αντοχής και ανοχής των Ελλήνων πολιτών έχουν εξαντληθεί και οι αντιδράσεις ακόμη και στελεχών των συγκυβερνώντων εταίρων, μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση και η κυβέρνηση να βρεθεί στον αέρα.
-Υπάρχει εναλλακτική πολιτική πρόταση ; Ποιο συγκεκριμένα, η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση έχει την ικανότητα, το πρόγραμμα και τα στελέχη, ώστε, αν χρειαστεί, να αναλάβει τις τύχες της χώρας;
Η λογική του μονόδρομου είναι ένα από τα «επιχειρήματα» της τρικομματικής κυβέρνησης. Όμως εναλλακτική πολιτική πρόταση υπάρχει : Η κατάργηση του «μνημονίου», η διαγραφή του «απεχθούς» χρέους, η αποπληρωμή του υπόλοιπου (χρέους) με ρήτρα ανάπτυξης και ένα σχέδιο επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, εκ βάθρων ανασύνταξης του πολιτικού συστήματος, παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας με όρους κοινωνικής ευημερίας και δικαιοσύνης και αποκατάστασης της αξιοπρέπειας των πολιτών μπορούν να αποτελέσουν τους άξονες αυτής της άλλης, της εναλλακτικής πολιτικής. Για την υλοποίησή της, πέραν της πολιτικής βούλησης, χρειάζονται ενεργός και ισχυρή λαϊκή στήριξη και οικοδόμηση συμμαχιών στην Ευρώπη και όχι μόνον.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επεξεργάζεται και επικαιροποιεί συνεχώς ένα ρεαλιστικό, σαφές, συγκροτημένο και συνεκτικό κυβερνητικό πρόγραμμα, που αντιστοιχεί στις σημερινές συνθήκες, ώστε, όταν, με τη βούληση του λαού, αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου, να είναι συνεπής προς τις δεσμεύσεις του και «όχι μία απ΄ τα ίδια». Η αντίστοιχη πολιτική βούληση, προκειμένου αυτό το πρόγραμμα να υλοποιηθεί, θα φανεί στην πράξη. Ο λαός, που βιώνει άδικα και επώδυνα την κρίση, απαιτεί και θα απαιτήσει συνέπεια λόγων και έργων και θα κρίνει ιδιαίτερα αυστηρά μία κυβέρνηση της αριστεράς.
Επειδή δε το πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί και έχει καταστεί αναξιόπιστο στα μάτια του λαού και ιδίως των νέων ανθρώπων και η «πολιτική» εμφανίζεται ως ο μεγάλος ασθενής, είναι απολύτως αναγκαίο να αποκατασταθεί το κύρος και η αξιοπιστία της. Οι αλλαγές των τελευταίων χρόνων στην καθημερινότητα των πολιτών, τείνουν να μεταβάλλουν ή έχουν μεταβάλλει αντιλήψεις, νοοτροπίες και συνήθειες του παρελθόντος στην κοινωνία. Επομένως, η ενεργός συμμετοχή στα πολιτικά πράγματα, ο έλεγχος κάθε μορφής εξουσίας, η ανάληψη πρωτοβουλιών, η δημιουργία νέων κοινωνικών σχημάτων μπορούν να υποδείξουν κι να ανοίξουν νέους δρόμους για τα κοινά. Οι νέοι άνθρωποι, έναντι των οποίων είμαστε υπόλογοι για τη σημερινή κατάσταση, ας «πάρουν στα χέρια τους» τις τύχες και το μέλλον τους, λειτουργώντας ως πρωτοπορία.
- Η προσωπική σας ερμηνεία για τα σημερινά δεινά … Ποιοι ευθύνονται, «όλοι μαζί τα φάγαμε»;
Δυστυχώς με ευθύνη των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν τον τόπο επί χρόνια, εγκαταστάθηκε ένα σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς, που επικυριάρχησε στον τόπο. Σ΄ αυτό το πλαίσιο διαμορφώθηκαν νοοτροπίες και συμπεριφορές που διαχύθηκαν στο σύνολο της κοινωνίας, π.χ. ο εύκολος πλουτισμός, η λογική της ήσσονος προσπάθειας κλπ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε». Οι ηγεσίες πρέπει, αφενός να λειτουργούν ως πρότυπα ήθους και συνέπειας και αφετέρου να μη παραπλανούν και εξαπατούν, όπως δυστυχώς πράττουν οι κυβερνώντες ακόμη και σήμερα.
- Η σχέση σας με την Αρκαδία ; Είναι πάντα ισχυρή και άμεση ;
Η Αρκαδία είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου. Όπως καταλαβαίνετε, πέραν των συναισθηματικών σχέσεων που διατηρώ, υπάρχει και έντονο κοινωνικό και πολιτικό ενδιαφέρον γι΄ αυτήν. Ως ενεργός πολίτης, με αναφορές και ισχυρούς δεσμούς με την Αρκαδία, εξακολουθώ και θα εξακολουθήσω να συμμετέχω στα αρκαδικά δρώμενα.
- Υπάρχει, τρόπος του λέγειν βέβαια, μέλλον για την Αρκαδία μας; Υπάρχει δηλαδή προοπτική ανάπτυξης γι΄ αυτήν και που μπορεί να στηριχθεί ;
Είναι αυτονόητο, ότι το μέλλον του νομού Αρκαδίας συνδέεται με το μέλλον του τόπου. Οι ασκούμενες από την τριμερή κυβέρνησημνημονιακές πολιτικές που εξαντλούνται στη συνεχή λιτότητα και την εκποίηση του εθνικού πλούτου και της δημόσιας περιουσίαςέχουν πλήξει και την «εκτός των αθηναϊκών τειχών» Ελλάδα, με αποτέλεσμα την περαιτέρω εγκατάλειψη και το μαρασμό της. Και λέω «περαιτέρω», διότι η εγκατάλειψη και ο μαρασμός προϋπήρχαν των μνημονιακών πολτικών. Κατά συνέπεια, η κατάργηση των «μνημονίων» και η άσκηση μιάς άλλης πολιτικής, όπως την περιέγραψα προηγουμένως, στην οποία πρέπει να περιληφθούν και θεσμικές αλλαγές σε επίπεδο περιφέρειας και τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού και αναπτυξιακές περιφερειακές παράμετροι είναι αναγκαίες, ώστε η ελληνική επαρχία, εν προκειμένω η Πελοπόννησος και η Αρκαδία, να πάψει να αποτελεί παρία του αθηνοκεντρικού κράτους, να καταστεί ισότιμη πρωταγωνίστρια των αλλαγών που χρειάζονται και να έχει μέλλον.
Όμως, για να υπάρξει μέλλον, πρέπει ο τόπος και οι άνθρωποι να επιβιώσουν. Η καθημερινότητα είναι άτεγκτη και επιδεινώνεται συνεχώς. Οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι που «δεν τα βγάζουν πέρα», οι εργαζόμενοι «με μπλοκάκι», οι εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι με συντάξεις πείνας, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και επαγγελματίες που επιβιώνουν στο όριο ή είναι έτοιμοι «να βάλουν λουκέτο», οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι που έχουν αφεθεί στο έλεος καιρού και ανθρώπων, ο νέοι που τους «έχουν κλέψει» την ελπίδα και την προοπτική είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της σκληρής πραγματικότητας και της περιφερειακής Ελλάδας. Γι΄ αυτό πρέπει να δοθεί βάρος στην καθημερινότητα και του πολίτη της επαρχίας, που αντιμετωπίζει και αυτός την έλλειψη οποιασδήποτε αναπτυξιακής ρευστότητας και συνακόλουθα αναπτυξιακής κίνησης, την κατάργηση των κοινωνικών δομών και την αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους. Οι πρωτοβουλίες και κινήσεις αναπτυξιακής κοινωνικής δράσης, οι τοπικοί πυρήνες αυτοδιαχείρισης και τα δίκτυα αλληλεγγύης πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα, ώστε και η εν εξελίξει κοινωνική καταστροφή να ανακοπεί και η κοινωνική συνοχή να διατηρηθεί και εν τέλει η επαρχιακή Ελλάδα «να σταθεί όρθια».
- Ειδικότερα για τη Γορτυνία (μας); Και έχουν κάποια βάση τα λεγόμενα ότι σας ενδιαφέρει ο Δήμος Γορτυνίας;
Ο σχεδιασμός για τη Γορτυνία μας, όπως εύστοχα αναφέρετε, ως τμήμα της Αρκαδίας, εντάσσεται στον ευρύτερο σχεδιασμό του νομού, χωρίς να αγνοείται ότι πρόκειται για την πλέον προβληματική περιοχή του. Όμως, λόγω ιδιαίτερων χαρακτηριστικών, όπως είναι το η ανόθευτη φύση, το παρθένο έδαφος, το φυσικό κάλλος και περιβάλλον, η μυθολογία, η ιστορία, η λαϊκή παράδοση και πολιτισμός, μπορεί να αποτελέσει αναπτυξιακό πρότυπο. Αν βέβαια αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, μετασχηματιζόμενα σε συγκριτικά πλεονεκτήματα, αναδειχτούν, συνδυαστούν αναπτυξιακά μεταξύ τους και καταστεί δυνατή η ενεργοποίηση του ισχυρού και προοδευτικού γορτυνιακού ανθρώπινου δυναμικού, που διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με την ιδιαίτερη πατρίδα του.
- Κλείστε αυτή τη συνέντευξη με τους αναγνώστες των «Αρκαδικών Νέων», της παλαιότερης σε κυκλοφορία εφημερίδας της Αρκαδίας, όπως εσείς θέλετε.
Να συγχαρώ τα «Αρκαδικά Νέα» για τη νέα προσπάθεια που έχουν ξεκινήσει στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας, παρά τις γνωστές δυσκολίες, οι οποίες συνδέονται, τόσο με τις αλλαγές που έχουν επέλθει στο χώρο των μέσων μαζικής επικοινωνίας, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης, του διαδικτύου, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αλλά και του τρόπου επικοινωνίας των νέων ανθρώπων, όσο και με την εν γένει οικονομική κατάσταση.
Η κατάσταση στη χώρα, στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν ως αφετηρία τη συστημική κρίση, την οποία οι πολίτες βιώνουν, με την ανεργία, την «ελαστική» και επισφαλή εργασία, τη συνεχόμενη μείωση των εισοδημάτων, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την έλλειψη προοπτικών. Η υπέρβαση της κρίσης δεν απαιτεί απλώς αλλαγής σελίδας, απαιτεί καινούργιο βιβλίο, ανατροπή, όχι απλή μεταρρύθμιση του υπάρχοντος συστήματος, σε όλους τους τομείς, στην πολιτική έκφρασή του, την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση, την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον κλπ. Η ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος πρέπει να συνοδευτεί με την οικοδόμηση ενός άλλου, διαφορετικού από το υπάρχον, ώστε οι πολιτικές που θα ασκούνται να υπηρετούν τον άνθρωπο, με όρους κοινωνικής συμμετοχής, ευημερίας και δικαιοσύνης. Προς αυτή την κατεύθυνση, οι πολίτες και ιδίως οι νέοι άνθρωποι οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να ενεργοποιηθούν, χρησιμοποιώντας τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας και όχι χρησιμοποιούμενοι από αυτά, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να υπηρετεί την κοινωνία και όχι αυτούς που, ως σύστημα, σήμερα την καταδυναστεύουν και την εκμεταλλεύονται.
Στην Ελλάδα η ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για μία άλλη πορεία. Η λαϊκή αντίδραση, με νέες μορφές αγώνα, μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή. Δεδομένου όμως ότι η κρίση και οι δήθεν θεραπευτικές μέθοδοι που έχουν επιβληθεί, λιτότητα, λιτότητα, λιτότητα χωρίς έλεος και τέλος και εκποίηση των πάντων σε ιδιωτικά συμφέροντα, δεν αφορούν μόνον την Ελλάδα αλλά και ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο, η αναζήτηση και οικοδόμηση συνεργασιών με τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου και όχι μόνον και η διαμόρφωση μετώπου με αυτές τις δυνάμεις μπορεί να αλλάξει το ευρωπαϊκό τοπίο. Χωρίς να τρέφουμε ψευδαισθήσεις, δεδομένης της ισχύος του κυρίαρχου συστήματος εξουσίας, ο αγώνας μπορεί να έχει αποτελέσματα. Εξάλλου, μόνον ο αγώνας που δεν δίδεται είναι εξ ορισμού και εκ των προτέρων χαμένος.
- κ. Παπαηλιού, σας ευχαριστώ
Και εγώ σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δώσατε να επικοινωνήσω με τους Αρκάδες αναγνώστες σας και, μέσω αυτών, με τους Αρκάδες πολίτες.
_________________
* (Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αρκαδικά Νέα»
στον συντάκτη Γ. Βλάση (Απρίλιος 2013)
